فرهنگ پذیری و سازگاری در میان جوانان کرد

این مقاله درصدد بررسی اَشکال مختلف فرهنگ­پذیری (یکپارچه­سازی، قومی، ملی و پراکنده) و سازگاری (روانی و فرهنگی-اجتماعی) و رابطه­ی آن­ها با هم در میان جوانان کُرد است. جامعه­ی آماری جوانان بین سنین 18 تا 29 سال کُرد در شهر­های کرمانشاه و جوانرود می­باشد. روش تحقیق پیمایش و تکنیک جمع­آوری داده پرسش­نامه است. رویکرد بررسی،  فرد­محور (تحلیل خوشه) و متغیر­محور (تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل رگرسیون) است. نتایج حاصل از تحلیل خوشه را نیم­رخ­های فرهنگ­پذیری نامیدیم، که نیم­رخ قومی شامل 30 درصد از پاسخگویان، نیم­رخ ملی شامل 5/24 درصد از پاسخگویان، نیم­رخ یکپارچه­سازی شامل 5/34 درصد از پاسخگویان، و نیم­رخ پراکنده شامل 11 درصد از پاسخگویان است. با تحلیل رگرسیون آشکار شد که وجود توامان فرهنگ ملی و قومی باعث سازگاری روانی و فرهنگی-اجتماعی بیشتری می­شود. جهت­گیری قومی، سازگاری روانی را بیشتر می­کند و در سازگاری فرهنگی-اجتماعی تاثیر زیادی ندارد. تاثیر جهت­گیری ملی در سازگاری فرهنگی-اجتماعی با جهت­گیری قومی تفاوت چندانی ندارد.