فراوانی تأخیر قاعدگی و مداخلات انجام شده در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

  خلاصه   زمینه و هدف: پاسخ­های سازگاری نورواندوکرین به استرس­های روانی، گاه به شکل فعال کردن محور هیپوتالاموس-هیپوفیز- آدرنال و گاه به شکل سرکوب محور هیپوتالاموس- هیپوفیز-گناد دیده می­شود. استرس مزمن ناشی از ورود به دانشگاه و تغییر محیط یک علت شایع بروز تأخیر در قاعدگی در دختران دانشجو است اما به علت نداشتن آگاهی راجع به آن، باعث ایجاد نگرانی و سردرگمی برای پیدا کردن کمک و رفع مشکل در آنان می­شود. این تحقیق به منظور بررسی میزان فراوانی تأخیر قاعدگی و همچنین چگونگی برخورد دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان با این مشکل انجام شد.   مواد و روش­ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی مقطعی بود. داده­ها از طریق دو پرسشنامه جمع­آوری گردیدند. در پرسشنامه اول، اطلاعات دموگرافیک و سابقه تأخیر قاعدگی و در پرسشنامه دوم، اطلاعات مربوط به چگونگی تأخیر و مداخلات انجام شده. کلیه دانشجویان دانشگاه در صورتی که حاضر به همکاری شدند، ثبت می­شد. بادانشجویانی که در شش ماه گذشته سابقه تأخیر قاعدگی داشتند، مصاحبه انجام شد و پرسشنامه دوم تکمیل گردید. اطلاعات با استفاده از آزمون­های تی و کای­دو تجزیه و تحلیل شدند.   یافته­ها: از مجموع 318 نفر شرکت­کنندگان در پژوهش 6/45% در 6 ماه گذشته تأخیر قاعدگی داشتند. این مشکل در 7/65% افراد باعث نگرانی و در1/48% موارد منجر به مشورت با افراد مختلف شده بود. در1/92% موارد مشکل بدون هیچ اقدام خاصی برطرف شده بود. در 9/3% از کل افراد دچار تأخیر قاعدگی، بیماری تخمدان تشخیص داده شده بود. بین سن و تأخیر قاعدگی ارتباط معنی­دار آماری به دست آمد.   نتیجه­گیری: تأخیر قاعدگی در بین دانشجویانی که قبلاً قاعدگی منظم داشته­اند، شایع است، اما در اکثر موارد، علت آن استرس مزمن بوده و بدون نیاز به اقدام خاصی برطرف می­گردد. با این وجود، به علت نداشتن آگاهی لازم در این زمینه سبب ایجاد استرس در آنان می­گردد.