غم غربت در شعر معاصر

نوستالژی یا غم غربت، در اصطلاح به حسّ دلتنگی و حسرت انسان‌ها نسبت به گذشته و به آن چیزهایی است که در زمان حال آنها را از دست داده‌ است. اوضاع و احوال سیاسی، اجتماعی و کلاً وضع زندگی انسان‌ها در ایجاد حسّ نوستالژی مؤثر است. تقریباً تمام شاعران و هنرمندان در آثار خود به نحوی غم غربت و دلتنگی‌های حاصل از آن را با ابزارها و تصویرهای شعری گوناگون بیان کرده‌اند؛ ولی در نزد بعضی از آنان این غم، تبدیل به ابزار هنری خاص، برای بیان عواطف شخصی شده است. در شعر معاصر، منوچهر آتشی، نادر نادرپور و مهدی اخوان ثالث از این گروه به شمار می‌روند. در این مقاله با پژوهش در شعر این شاعران، غم غربت، علّت‌ها و شیوه‌های بیان آن تحلیل و بررسی شده است.