عوامل مؤثر بر اعتماد اجتماعی دانشجویان ایرانی خارج از کشور: مورد پژوهی دانشگاههای کشور آلمان

مقاله حاضر بر اساس بخشی از اطلاعات مأخوذ از پیمایش بررسی جامعه شناختی نقش اعتماد بر میزان تمایل بازگشت دانشجویان ایرانی مشغول به تحصیل در خارج از کشور که در کشور آلمان انجام گرفته، تنظیم شده است. جامعه آماری را 9210 نفر از دانشجویان ایرانی مشغول به تحصیل در 32 شهر آلمان تشکیل می‌دهد. بر اساس قواعد تعیین حجم نمونه 384 نفر از دانشجویان به طریق نمونه‌گیری خوشه‌ای مطبق با دقت احتمالی مطلوب 5% (d=0.05) و ضریب اطمینان 95 درصد انتخاب شده‌اند. نتایج به دست آمده از آزمون فرضیات تحقیق و نیکویی برازش مدل تحلیلی نشان می‌دهد که: طول مدت اقامت در خارج از کشور رابطه معنا‌دار، ولی منفی با اعتماد اجتماعی دارد. با بهبود وضعیت تحصیلی، میزان اعتماد اجتماعی افزایش می‌یابد. با افزایش تعدد سفر به ایران، اعتماد اجتماعی نیز به طور فزاینده بالا می‌رود. میزان اعتماد اجتماعی بر حسب میزان نارضایتی دانشجویان تغییر می‌کند. میزان اعتماد اجتماعی بر حسب وضعیت اجتماعی- اقتصادی (SES) پاسخگویان تغییر می‌کند. با وجود رابطه معنا‌دار بین اعتماد اجتماعی و گروههای سنی، بین جنسیت و اعتماد اجتماعی رابطه معنا‌داری به‌دست نیامد. با توجه به نیکویی برازش مدل تحلیلی از طریق کاربرد رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر نتایج به دست‌آمده نشان می‌دهد که بر حسب ارزش بتا (Beta) متغیرهای طول مدت اقامت در خارج از کشور، وضعیت تحصیلی، تعدد سفر به ایران، نارضایتی و وضعیت اجتماعی- اقتصادی به عنوان تعیین‌کننده‌ترین عوامل تأثیرگذار بر اعتماد اجتماعی دانشجویان مطرح‌اند.