عوامل استرس زای آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی رفسنجان سال 1391

  خلاصه   زمینه و هدف: دانشجویان پرستاری در طول دوره تحصیل با تنش های زیادی مواجه می گردند که می تواند روی یادگیری و موفقیت بالینی آنان اثرات منفی داشته و سبب افت تحصیلی آنها گردد. می توان با آگاهی از منابع استرس زا، محدود نمودن آن و با بالا بردن سطح آگاهی علمی و حرفه ای دانشجویان، محیط مناسبی برای آموزش فراهم آورد. پژوهش اخیر با هدف تعیین عوامل استرس زا در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی رفسنجان انجام گرفت.   مواد و روش ها : در این مطالعه توصیفی مقطعی، جامعه پژوهش کلیه دانشجویان پرستاری ترم چهارم و ششم الی هشتم دانشکده پرستاری بودند و از این جامعه، 86 نفر به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه و روش جمع آوری خود گزارش دهی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و تحلیلی (من ویتنی و کای دو و ضریب همبستگی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.   یافته ها: بر اساس یافته ها، به ترتیب، بوی نامطبوع در بخش، تذکر مربی درحضور پرسنل و پزشکان، درمان ناکافی و نیمه کاره از جانب پزشک، سرگردانی در محیط آموزشی و تمیز کردن بیمار بعد از دفع، از جمله مهم ترین عوامل استرس زا بودند. از نظر دانشجویان، انجام فن پرستاری سنداژ مثانه، استرس آورتر از سایر فنون بود.   نتیجه گیری: از آنجایی که عوامل استرس زا اهداف آموزش بالینی را تحت تاثیر قرار می دهد نیاز است زمینه های لازم جهت حذف یا کاهش این عوامل فراهم گردد.   واژه های کلیدی: استرس، دانشجویان پرستاری، آموزش بالینی