عوارض ترموتراپی ترنس‌پوپیلاری در مبتلایان به استحاله اگزوداتیو وابسته به سن ماکولا

هدف: ارزیابی تاثیر و عوارض ترموتراپی ترنس‌پوپیلاری (TTT) در بیماران مبتلا به استحاله اگزوداتیو وابسته به سن ماکولا. روش پژوهش: این مطالعه بر روی 20 چشم از 17 بیمار انجام شد. تشخیص بیماری براساس معاینه ته چشم و آنژیوگرافی صورت گرفت. TTT، با استفاده از لیزر دیود با طول موج 810 نانومتر، وسعت پرتو 5/2 تا 4 میلی‌متر و طول مدت 60 ثانیه با قدرت 300 تا 600 میلی‌وات انجام شد. بیماران یک هفته، 6 هفته، یک ماه، 3 ماه و 6 ماه پس از PTT و سپس سالانه بر حسب نیاز، معاینه شدند. بیمارانی که پس از 6 هفته علایم بالینی به همراه نشت در آنژیوگرافی داشتند؛ جهت ادامه درمان با سایر روش‌های درمانی به مراکز دیگر ارجاع می‌شدند. یافته‌ها: بیماران شامل 10 مرد و 7 زن با میانگین سنی 8/9±7/70 سال (84-50 سال) بودند. بهترین دید اصلاح‌شده (BCVA) قبل از درمان بین 50/20 تا 1300/20 بود. بعد از TTT، پس‌رفت نشت چه از نظر بالینی و چه از نظر آنژیوگرافی به همراه بهبود یا ثابت ماندن BCVA، از نظر آماری معنی‌دار نبود (14/0=P). در 2 بیمار خون‌ریزی زجاجیه، در 2 بیمار خون‌ریزی زیرشبکیه در اطراف عصب بینایی و در یک بیمار اینفارکت ماکولا دیده شد. در آخرین پی‌گیری ، 7 چشم (35 درصد) دچار اسکار فیبروتیک زیرشبکیه‌ای و 11 چشم (55 درصد) دچار آتروفی کوریورتینال شدند. در BCVA مبتلایان به اسکار و آتروفی، تفاوت معنی‌داری دیده نشد (91/0P=). افرادی دارای BCVA اولیه 60/20 یا بهتر، BCVA نهایی کم‌تری داشتند (03/0=P). نتیجه‌‌گیری: تعیین مرز بی‌خطر قدرت لیزر در این مطالعه میسر نشد. حدت بینایی بیماران پس از TTT نسبت به قبل از آن، یا ثابت مانده و یا کم‌تر شده بود. اگرچه پرتو لیزر توان انسداد عروق جدید مشیمیه را دارد ولی به نظر نمی‌آید که تاثیری در جلوگیری از پیدایش اسکار زیرشبکیه‌ای یا آتروفی کوریورتینال داشته باشد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1387؛ دوره 14، شماره 2: 120-116.