عناصر کهن‌الگویی در داستان ماهان از هفت‌پیکر نظامی براساس نظریه تک‌اسطوره کمپبل

هدف مقاله حاضر تحلیل عناصر کهن‌الگویی داستان ماهان‌ از هفت‌پیکرِ نظامی براساس نظریه تک‌اسطوره ژوزف کمپبل است. ماهان نمادِ خودآگاه وجودِ ماست که به‌خواست ناخودآگاه، به کُنه وجود راه می­برد و با "من"­های نیک و بد درون رویاروی می­شود و با شناخت کارکردهای آنان، به ناشناخته­ترین بخش زیرینِ ضمیر راه می­یابد. او به منابعی که رفتارهای نیک و بد را تغذیه می­کنند پی‌می­برد و پس از همراهی با "من"­های شرورِ ناخودآگاه، به یاری "منِ" نیکِ وجود، به عالم بیداری و هشیاری بازمی­گردد. دیدار او با خضر درون، تولد دوباره خودآگاه و رسیدن به یگانگی و خرسندی وجود است. مسیر ماهان در این سفر درونی انطباق زیادی با مراحل سفر در نظریه کمپبل دارد.