عملکرد بیوراکتور دیسک‌های بیولوژیکی چرخان در تصفیه فاضلاب حاوی آنتی‌بیوتیک سولفامتوکسازول

تصفیه فاضلاب صنایع دارویی به‌دلیل وجود انواع مختلف مواد شیمیایی سمی و آنتی‌بیوتیک‌هایی که می‌تواند برای هر موجود زنده‌ای مضر باشد، فرایندی پیچیده است. در این پژوهش به بررسی حدف آنتی‌بیوتیک‌ سولفامتوکسازول در فاضلاب مصنوعی پرداخته شد. به این منظور، تصفیه این آنتی‌بیوتیک در یک پایلوت دیسک‌های بیولوژیکی چرخان با سه مرحله، 48 دیسک و حجم کلی 75/78 لیتر مورد بررسی قرار گرفت. در این سیستم راندمان حذف آنتی‌بیوتیک‌ برای غلظت‌های مختلفCOD و در زمان‌های ماند هیدرولیکی مختلف بررسی شد. زمان ماند هیدرولیکی بهینه برای مقادیر متفاوت COD، 36 ساعت در نظر گرفته شد. مطابق نتایج با افزایش OLR و HRT، راندمان حذف SMX افزایش یافت. در 12 ساعت اول فرایند تصفیه، راندمان حذف SMX حدود 50 درصد بود و بیشینه حذف در 72 ساعت اول اتفاق افتاد و به بیش از 95 درصد رسید. همچنین به‌دلیل اینکه SMX منبع نیتروژن است، افزایش غلظت COD اثر مثبتی بر راندمان حذف SMX داشت. راندمان حذف SMX در OLRهای صفر، 2، 4، 8، 16 و g COD/L.d  32، به‌ترتیب برابر با 17، 44، 75، 72، 78 و 82 درصد بود. مطابق نتایج بیشترین مقدار حذف SMX در بخش اول سیستم NRBC و برابر با 57 درصد بود. با توجه به نتایج به‌دست آمده از این پژوهش، می‌توان سیستم رشد چسبیده را جایگزین مناسبی برای سیستم لجن فعال متعارف در تصفیه پساب‌های صنایع دارویی دانست.