عفونت هلیکوباکتر پیلوری در روند ازمان پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایمیون

  چکید ه   سابقه و هدف   اخیراً نقش هلیکوباکترپیلوری در پاتوژنز بیماری­های اتوایمیون، از جمله پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایمیون ( ITP ) پذیرفته شده است. با توجه به مزمن شدن بیماری در 90% موارد، یافتن راه‌کاری در جهت کاهش این میزان بسیار مهم‌ می‌باشد. لذا هدف از این مطالعه، یافتن رابطه بین میزان مزمن شدن بیماری و عفونت هلیکوباکترپیلوری بود.   مواد و روش‌ها   در یک مطالعه تحلیلی ـ کوهورت، 12 بیمار ITP حاد، دارای آزمایش تنفسی اوره مثبت و 12 بیمار دارای نتیجه منفی بالای 14 سال، به روش سرشماری وارد مطالعه شدند . کلیه بیماران تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار ­گرفتند. بررسی عفونت با هلیکوباکترپیلوری در تمام بیماران با آزمایش تنفسی اوره انجام شد و به دو گروه آلوده و غیر آلوده تقسیم شدند. اطلاعات جمع‌آوری شده، با استفاده از آزمون­های مجذور کای و تی مستقل و نرم‌افزار 5/11 SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.   یافته‌ها   اختلاف آماری معناداری بین میانگین سن و توزیع جنسی بیماران آلوده و غیر آلوده به عفونت هلیکوباکترپیلوری وجود نداشت. میانگین تعداد پلاکت بیماران آلوده و غیر آلوده در بدو ورود به مطالعه به ترتیب μL /103×3/5 ± 3/7 و μL /103×3/3 ± 4/6 بود. در پایان ماه ششم، اختلاف آماری معناداری بین میانگین تعداد پلاکت بیماران آلوده و غیر آلوده مشاهده نشد.   نتیجه گیری   علی‌رغم بالاتر بودن روند ازمان ITP در افراد آلوده، این افزایش از نظر آماری معنی‌دار نبود. لذا در این مطالعه یافته­ای دال بر ارتباط بین عفونت هلیکوباکترپیلوری با روند ازمان ITP پیدا نشد. انجام مطالعه بر روی تعداد بیشتری از بیماران و پی‌گیری طولانی­تر آنان توصیه می­شود.   کلمات کلیدی : پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایمیون، هلیکوباکتر پیلوری، بیماری‌های اتوایمیون