طراحی مدل برند آفرینی شهری ورزشی با رویکرد نظریه داده بنیاد

برند آفرینی شهری ورزشی می‌تواند موجب اشتغال و درآمدهای جدید در جامعه میزبان شود؛ از این رو شناسایی عوامل مؤثر بر برند آفرینی شهری ورزشی و توسعه ارتباطات و متغیرهای درگیر ضروری است. هدف از این پژوهش بهره‌گیری از رویکرد نظریه داده بنیاد در جهت طراحی مدل برند آفرینی شهری ورزشی است. ﭘﮋوﻫﺶ حاضر بر اساس اﻫﺪاف ﭘﮋوﻫﺶ، از ﻧﻮع ﻛﺎرﺑﺮدی، روش اﻧﺠﺎم آن ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ- ﭘﻴﻤﺎﻳﺸﻲ و روش جمع‌آوری داده‌ها به‌ صورت کتابخانه‌ای- ﻣﻴﺪاﻧﻲ بود. این پژوهش از نوع پژوهش‌های کیفی و در حوزه پارادایم (الگوواره) استقرایی است. در پژوهش حاضر، از مصاحبه نیمه ساختاریافته به‌ عنوان ابزار گردآوری داده‌ها استفاده شد که داده‌های حاصل از آن، با بهره‌گیری از کدگذاری باز، محوری و نظری تجزیه و تحلیل ‌شد. نمونه‌گیری با استفاده از روش نمونه‌گیری قضاوتی انجام و تا رسیدن به اشباع نظری دنبال شد که در مجموع 15 نفر در مصاحبه شرکت کردند. نتایج بخش کیفی نشان داد که برای برند آفرینی شهری ورزشی چهار مؤلفه و 72 عامل را باید مدنظر قرار داد که عبارت است از: «عوامل مرتبط با زیرساخت‌های شهری» با 35 عامل، «عوامل مرتبط با رویدادهای ورزشی» با 24 عامل، «عوامل مرتبط با بازاریابی رسانه» با 5 عامل و «عوامل مرتبط با گردشگری» با 8 عامل. مدیران ورزش کشور و مسئولان شهری می‌توانند با تکیه بر برندسازی شهری، زمینه شهرسازی مدرن را بنا نهند تا شهروندان از منافع مادی و معنوی آن بهره‌مند گردند.