صنعت قالی‌بافی و توسعۀ اقتصاد روستایی بخش ابوزیدآباد شهرستان آران و بیدگل

بسیاری از محققان توسعه بر این اعتقادند که صنعتی شدن موجب ایجاد اشتغال پویا، کاهش مهاجرت‌های روستایی، کاهش نابرابری‌های منطقه‌ای و استفاده از منابع محلی و رونق کشاورزی، افزایش رفاه روستایی و گسترش صادرات می‌شود. در این راستا صنعت فرش دستباف به‌عنوان مهم‌ترین صنعت از میان صنایع دستی روستایی کشور به‌ویژه در نواحی مرکزی ایران در تحقیق حاضر مد نظر قرار گرفته است، زیرا قالی‌بافی ازجمله صنایع کاربر و همچنین حرفۀ خانگی و عمدتاً «خانگی ـ روستایی» به شمار می‌رود و براساس بررسی‌های موجود، می‌توان گفت که بخش اعظم دست‌اندکاران تولید قالی در روستاها زندگی می‌کنند. بستر جغرافیایی این تحقیق، بخش ابوزیدآباد شهرستان آران و بیدگل است و با توجه به ماهیت موضوع تحقیق،‌ این پژوهش با رویکرد پیمایشی و با استفاده از تنظیم و تکمیل پرسشنامه در بین روستائیان منطقۀ ابوزیدآباد انجام شده و با توجه به وجود 1791 خانوار موجود در روستاهای مورد مطالعه حجم نمونه 200 نفر تعیین گردیده است. یافته‌های حاصل از این تحقیق نشان می‌دهد که صنعت قالی‌بافی در توسعۀ اقتصادی خانواده‌های روستایی تأثیر مثبتی داشته است. با وجود این در وضع فعلی، مردم ناحیه به صنعت قالی‌بافی به‌عنوان یک شغل ثابت نگاه نمی‌کنند؛ درصورتی‌که صنعت قالی‌بافی در برابر سایر مشاغل به‌عنوان یک شغل بسیار خوب به‌ویژه برای زنان خانه‌دار به حساب می‌آید و باعث افزایش درآمد خانوارهای روستایی می‌شود که این امر موجب بهبود سطح زندگی روستائیان و درنهایت توسعۀ روستا می‌شود و از مهاجرت روستائیان به شهر جلوگیری می‌کند.