شیوه های کنترل و نظارت بر عملکرد کارگزاران در مدیریّت علوی

هر نظام حکومتی برای ادامة حیات، کارآمدی و جلب رضایت مردم نیازمند مدیرانی صالح، کاردان و متعهّد است. این امر نیازمند تقویت بنیه اعتقادی و باورمندیِ دینی آنان است که با خودکنترلی و خویشتن­ بانی مستمر به حفظ صلاحیّت­ های مورد نظر کمک می­ کنند و به عنوان پروژة مکمّل رصد و پایش مستمر کارگزاران حکومتی و صاحبان قدرت، دارای ضرورت تام است که در معرض خطر انحراف هستند.ایمن­ سازی جامعه و حکومت نیازمند مرکزی هوشمند برای جمع­ آوری، تجزیه، تحلیل و پردازش اخبار واصله و تبدیل آن به اطلاعات قابل بهره­ برداری و تصمیم جدّی بر اساس آن است. در منهج و مسلک علوی، حکومت، هدفِ محوری و در جهت تعالی جامعه و توسعه و تعمیق معنویّت و پرورش انسان­ های ربّانی است و  به همین دلیل به کنترل نظامند و رصد هوشمند و سیّال و اقتضایی کارگزاران که در مهندسی فرهنگ عمومی نقش تاثیرگذاری دارند، توصیه اکید شده است. جامعه­ سازی سالم و پارسا در این منطق از حلقة نخبگان سیاسی و مدیریّتی به‌صورت هدفمند شروع و به بدنة جامعه تسرّی می­ یابد. گماشتن عین (جاسوس) و ایجاد شبکه جمع­ آوری اخبار و جامعه اطلاعاتی و اشرافیّت اطلاعاتی بر حوزة حکومتی و تصمیم ­گیری بر اساس اطلاعات موثّق، از ممشای مدیریّتی امام علی(ع) قابل اصطیاد است. در این پژوهش با استناد به فرامین و رفتار مدیریتی آن حضرت، پایش و رصد مستمر کارگزاران به صورت یک فرهنگ قابل تأسی و هنجارساز مورد واکاوی قرار می‌گیرد.