شیوع و بروز چاقی و اضافه وزن در بزرگسالان طی سال‌های 1382 تا 1388 در استان بوشهر- مطالعه قلب سالم خلیج‌فارس

زمینه: اضافه وزن و چاقی یکی از معمول‌ترین عوامل خطر ابتلا به بیشتر بیماری‌های غیرواگیر می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت شیوع و بروز چاقی و اضافه وزن در افراد بزرگسال طی دو فاز مطالعه آینده‌نگر قلب سالم خلیج‌فارس در استان بوشهر انجام شده است. مواد و روش‌ها: در فاز اول مطالعه که از سال 1382 شروع شد، 3735 نفر از افراد بالای 25 سال سن از سه شهرستان بوشهر، دیلم و گناوه حضور داشتند. در فاز دوم مطالعه در سال 1388، تعداد 1856 نفر (7/49 درصد) از شرکت کنندگان مورد بررسی مجدد قرار گرفتند. اطلاعات جممعیت‌شناختی و وضعیت اضافه وزن و چاقی افراد به روش مصاحبه حضوری جمع‌آوری شد. شیوع خام و تطبیق یافته اضافه وزن و چاقی برای متغیرهای سن و جنس، برای کل جمعیت و به تفکیک گروه‌های سنی و جنسی، با روش استانداردسازی مستقیم محاسبه گردید. یافته‌ها: شیوع خام چاقی در فاز اول و دوم مطالعه به ترتیب (8/27-25 درصد) 5/26 درصد و (6/32-4/28 درصد) 5/30 درصد بود. شیوع اضافه وزن در فاز اول و دوم مطالعه به ترتیب (3/41-2/38 درصد) 8/39 و (7/45-1/41 درصد) 4/43 درصد بود. شیوع استاندارد شده چاقی برای سن و جنس در فاز اول و دوم مطالعه به ترتیب (6/28-8/25 درصد) 2/27 درصد و (8/31-4/27 درصد) 6/29 درصد و شیوع استاندارد شده اضافه وزن در فاز اول و دوم مطالعه به ترتیب (6/41-4/38 درصد) 40 درصد و (3/45-3/40 درصد) 8/42 درصد محاسبه گردید. میزان بروز 6 ساله چاقی و اضافه وزن به ترتیب (19/13-73/9 درصد) 38/11 درصد و (79/32-17/25 درصد) 87/28 درصد بود. میزان بروز چاقی و اضافه وزن در مردان (46/11-13/7 درصد) 12/9 درصد و (13/35-86/24 درصد)81/29 درصد و در زنان (92/16-35/11 درصد)96/13 درصد و (47/35-43/23 درصد) 18/29 درصد بود. نتیجه‌گیری: شیوع و بروز اضافه وزن و چاقی در استان بوشهر به مقدار قابل توجهی بالاتر از میانگین کشوری و جهانی می‌باشد. پیشنهاد می‌گردد که پژوهش‌های بیشتری درباره علل زمینه‌ای و راه‌های کنترل این روند و همچنین پیشگیری از بیماری‌های مرتبط با آن به‌عمل آید.