شناسایی و رتبه‌بندی عوامل تشکیل دهنده معماری کیفیت محیطی در برنامه‌ریزی روستایی (مورد مطالعه: روستای شهریار، بخش فلارد، شهرستان لردگان)

توجه به کیفیت محیطی و نگرانی‌های مرتبط با آن از شاخصه‌های اصلی زندگی مدرن و معاصر امروزی به‌ویژه در نواحی روستایی است. تحقق کیفیت محیطی در نواحی روستایی نیز مستلزم تبعیت از معماری کیفیت محیطی در برنامه‌ریزی روستایی است. در این میان تعیین اولویت‌ها و رتبه‌بندی جنبه‌های این معماری (از نگاه مردم و کارشناسان محلی) در فرآیند برنامه‌ریزی روستایی اهمیت بسیاری دارد. این مقاله بر محوریت دو سؤال معماری کیفیت محیطی کدام‌اند؟ و کدام‌یک از ارجحیت برنامه‌ریزی برخوردارند؟ شکل گرفت. از این‌رو روستای شهریار از توابع بخش فلارد شهرستان لردگان (با 2342 نفر جمعیت) که بسیاری از طرح‌های اجرایی در قالب برنامه‌ریزی روستایی در آن اجرایی شده است، به‌منظور پاسخگویی به سؤالات و ترسیم چشم‌اندازی از معماری کیفیت محیطی، انتخاب شده است. تعداد 6 کارگروه با تعداد 36 نفر نمونه (با روش نمونه‌گیری هدفمند) انتخاب شده‌اند. در این مقاله، به‌منظور گردآوری داده‌ها و تحلیل آن‌ها از دو روش کیفی و کمی استفاده شده است. با مساعدت و همراهی مردم و کارشناسان محلی، شاخص‌های 24 گانه معماری کیفیت محیطی در برنامه‌ریزی روستایی تعیین شد که 11شاخص در قلمرو اصول، 7 شاخص در قلمرو چارچوب و 6 شاخص در قلمرو فرآیند قرار گرفتند. مصادیق هر شاخص در روستای موردمطالعه (شهریار) مشخص و در کارگروه‌ها بر اساس طیف لیکرت (از بسیار کم تا بسیار زیاد) به رأی گذاشته شد. درنهایت جنبه‌های این معماری (اصول، چارچوب و فرآیند) رتبه‌بندی شد که (از نگاه مردم و کارشناسان محلی) اصول در رتبه اول و فرآیند و چارچوب به ترتیب در رتبه‌های دوم و سوم ارجحیت در معماری کیفیت محیطی برنامه‌ریزی روستایی قرار گرفتند.