شناسایی و اولویت‌بندی شاخص‌های سیاست‌گذاری گردشگری مؤثر در توسعه و عمران مجموعه روستایی با استفاده از تکنیک تحلیل عاملی، مورد پژوهی؛ روستای ده بالا، شهرستان تفت*

    انتخاب و پیاده‌سازی سیاست‌های گردشگری روستایی به هدف توسعه و عمران، با چالش‌ها و نوسانات متعددی روبرو است زیرا عوامل مختلفی همچون؛ تعاریف پیچیده و متفاوت از گردشگری روستایی، دیدگاه کوتاه‌مدت عاملان درگیر با گردشگری و ناهمگونی سلایق و باورهای آن‌ها، نیروهای اقتصادی موجود، مدیریت مبهم، عبور مصوبات از بخش‌های متفاوت و ... بر سرا راه این امر وجود دارند. به منظور تعیین شناسایی و اولویت‌بندی شاخص‌های سیاست‌گذاری‌های توسعه و عمران در روستاها باید به چالش‌ها و موانع موجود را شناسایی و در جهت رفع آن‌ها کوشید در این تحقیق با رویکرد توصیفی – تحلیلی، سعی بر آن است که شاخص‌های سیاست‌گذاری گردشگری مؤثر در توسعه و عمران مجموعه روستایی ده بالا ابتدا شناسایی و سپس با استفاده از تکنیک تحلیل عاملی، اولویت‌بندی گردد. جمع­آوری اطلاعات به دو صورت اسنادی (مقاله، کتاب، مجله، وب‌سایت‌های اینترنتی و...) و پیمایشی (پرسشنامه و مشاهده) بوده است. طبق سرشماری 1395 در مجموعه روستایی ده بالا 1012 خانوار موجود می باشد که بر اساس روش حداقل نمونه در تحلیل عاملی، 200 نمونه جهت پاسخ گویی به پرسشنامه انتخاب شد. روایی پرسشنامه توسط روش تحلیل محتوا و نظر خبرگان و متخصصین دخیل در توسعه روستایی تایید گردید و پایایی ان با روش ضریب تصنیف به مطلوب برآورد گردیده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش­های تحلیل عاملی با نرم­افزارهای SPSS و Excel استفاده شد. یافته‌ها نشان می‌دهد که شاخص‌ها در 5 مرحله اولویت‌بندی قرار دارند که در اولویت‌بندی مرحله اول؛ چهار متغیر وجود دارد که سه متغیر آن از مؤلفه‌های اجتماعی، در اولویت‌بندی مرحله دوم چهار متغیر وجود دارد که سه متغیر آن از مؤلفه‌های اقتصادی توسعه و عمران گردشگری در مجموعه روستایی ده بالا می‌باشد از سوی دیگر متغیرهای زیست‌محیطی در مرحله‌های سوم، چهارم و پنجم می‌باشند که این بیانگر اهمیت کمتر شاخص‌های سیاست‌گذاری زیست‌محیطی نسبت به شاخص‌های اقتصادی و اجتماعی است.