شناسایی و اولویت‌بندی خط‌مشی‌های توسعه کارآفرینی بخش تعاون

نظام تعاونی روش مناسبی برای ایجاد کسب­و­کار است. در نتیجه هدف این پژوهش شناسایی و اولویت‌بندی خط‌مشی‌های توسعۀ کارآفرینی بخش تعاون می­باشد. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نوع توصیفی-پیمایشی است. جامعۀ آماری پژوهش مدیران، ادارۀ تعاون و اعضای هیأت علمی دانشکدۀ مدیریت و اقتصاد دانشگاه سیستان و بلوچستان بودندکه سرشماری شدند. ابزار پژوهش دو پرسشنامۀ محقق­ساخته بود. ابتدا پرسشنامه­ای با طیف 5 گزینه‌ای لیکرت تهیه و روایی و پایایی آن تأئید شد. تعداد 30 پرسشنامه توزیع و پس از جمع­آوری به کمک نرم‌افزار اسمارت پی ال اس شاخص‌هایی که بار عاملی بیشتری داشتند انتخاب و پرسشنامۀ ارجحیت­بندی با معیارهای منتخب تهیه شد. این پرسشنامه 3 معیار، 8 زیرمعیار و 42 گزینه داشت. روایی پرسشنامه تأئید شد. نرخ ناسازگاری کلیۀ شاخص‌ها نیز کمتر از 1/0 به­دست آمد. سپس این پرسشنامه مجدد بین اعضای نمونه توزیع و داده­های به­دست آمده با روش AHP و نرم‌افزار سوپر­دسیژن تجزیه­و­تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد خط‌مشی‌های حوزۀ بسترسازی با وزن 70/0 در رتبۀ نخست، حوزۀ هدایت و عملیاتی با وزن 20/0 در رتبۀ دوم و حوزۀ تثبیت و نهادینه‌سازی با وزن 08/0 در رتبۀ سوم قرار دارد. مهم­ترین زیرمعیارهای حوزۀ بسترسازی و نهادینه‌سازی، خط‌مشی‌های آموزش و مهارت با وزن‌های 73/0 و 69/0 و در حوزۀ عملیاتی، خط‌مشی‌های حوزۀ انگیزش با وزن 80/0 است؛ بنابراین به خط­مشی­گذاران توصیه می­شود بیشترین توجه آن‌ها به بستر­سازی معطوف شود.