شناسایی آنتی ژن اختصاصی کیست هیداتیک توسط روش وسترن بلاتینگ به منظور کاربرد تشخیصی

چکیده زمینه و هدف: با توجه به اهمیت بیماری هیداتیدوز در جمعیت‌های انسانی و دامی، بررسی حاضر با هدف شناسایی آنتی‌ژن تشخیصی کیست هیداتیک با استفاده از روش ایمونوبلاتینگ انجام گرفت. روش بررسی: بدین منظور بعد از تهیه کیست هیداتیک گوسفندی، چهار نوع آنتی‌ژن مایع خام، مایع جوشانده، آنتی‌ژن هموژنیزه پروتواسکولکس و آنتی‌ژن دیواره کیست هیداتیک تهیه گردید. نمونه‌های سرمی مثبت و عاری از آلودگی در بازرسی کشتارگاهی تهیه شد. الکتروفورز پادگن‌ها توسط روش (SDS-PAGE) با استفاده از سیستم ژل ناپیوسته با ژل جداکننده به غلظت 12% و ژل متراکم‌کننده به غلظت 5% در مجاورت نشاندار با وزن مولکولی مشخص صورت گرفت. در استفاده از روش وسترن بلاتینگ برای شناسایی پادگن اختصاصی، یک ورقه از غشا نیتروسلولز بر روی ژل انتقال یافت و تحت الکتروفورز قرار گرفت. بعد از انتقال پروتئین‌ها به غشا نیتروسلولز از شیر خشک بدون چربی بعنوان بافر مسدودکننده و سپس بترتیب از آنتی‌بادی اولیه و ثانویه و از سوبسترای دی آمینو بنزیدین جهت مشخص شدن باندهای اختصاصی استفاده شد. یافته‌ها: بررسی نتایج الگوی الکتروفورتیک چهار آنتی‌ژن تهیه شده از کیست هیداتیک نشان داد در آنتی‌ژن خام مایع کیست 9 باند پروتئینی از 14 تا بیش از 116 کیلو دالتون وجود دارد که در بین آنها چهار باند با وزن مولکولی 18، 23، 40 و 64 کیلو دالتون مشخص‌تر و مشترک با پادگن مایع جوشانده هستند. در الکتروفورز آنتی‌ژن دیواره 9 باند از 14 تا بیش از 116 کیلو دالتون و در پروتواسکولکس 10 باند پروتئینی با وزن مولکولی بیشتر از 35 کیلو دالتون وجود داشت. نتیجه‌گیری:‌ در ایمونوبلاتینگ آنتی‌ژن مایع خام یک باند پروتئینی با وزن مولکولی 35 و در آنتی‌ژن دیواره کیست 3 باند 30، 33 و 46 کیلو دالتون بعنوان آنتی‌ژنهای اختصاصی شناسایی شدند. کلید واژه‌ها: کیست هیداتیک، آنتی‌ژن، وسترن بلاتینگ. وصول مقاله: 1/5/88 اصلاح نهایی: 15/6/88 پذیرش مقاله: 19/6/88