شفقت نسبت به خود در پرستاران‌مراقبت ویژه

مقدمه: محیط‌های مراقبتی به واسطه ماهیت ذاتی خود محیطی پر استرس و چالش‌زا بوده که می‌تواند تأثیراتی همانند افسردگی، اضطراب و نارضایتی شغلی را در پرستاران بدنبال داشته باشد. یکی از عوامل تأثیرگذار که در بسیاری از موارد می‌تواند نقش حمایتی را در پرستاران ایفا کرده و به عنوان یک عامل قدرتمند برای مراقبت با کیفیت باشد شفقت نسبت به خود است. هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین میران شفقت پرستاران مراقبت ویژه نسبت به خود صورت گرفته است. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر پژوهش توصیفی- مقطعی بوده که بر روی 181 نفر از پرستاران مراقبت ویژه (ICU،CCU،NICU و دیالیز) بیمارستان‌های استان خراسان جنوبی در سال 1395 انجام شده است. پرستاران مورد پژوهش به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌ی شفقت نسبت به خود (نیف 2003) که دارای ثبات درونی محاسبه شده با ضریب آلفای کرونباخ (0/81) بوده گردآوری شدند. با استفاده از نرم افزار Spss16 و آزمون‌های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار، فراوانی و فراوانی نسبی) و تحلیلی (تی تست، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون) داده‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج حاکی از سطح متوسط شفقت نسبت به خود در پرستاران مراقبت ویژه بود (0/67± 3/86). همچنین بین شفقت نسبت به خود با سن و سابقه کار، جنس و سطح تحصیلات در پرستاران رابطه مثبت و معنی‌داری مشاهده شد (0/05>P). نتیجه‌گیری: مدیران پرستاری در سیستم‌های بهداشتی ضمن افزایش آگاهی پرستاران نسبت به این پدیده، نگرش پرستاران مراقبت ویژه را نیز نسبت به تجزیه و تحلیل وقایع محیط‌کاری و برخورد و واکنش مناسب با آن را تحت عنوان شفقت نسبت به خود تسهیل نمایند.