شاخص‌های توسعۀ کشور مصر دورۀ انقلاب ژانویۀ 2011

بررسی عمیق تحولات اخیر مصر در واژگونی رژیم حُسنی مبارک و دولت انتخابی پس از انقلاب‌، نشان می‌دهد که جنبش‌های اخیر این کشور نیازمند ارائۀ تحلیلی بر مبنای توسعۀ اقتصادی‌سیاسی است. جهت‌گیری خاص مردم مصر در انقلاب، نه صرفاً برای آزادی بیشتر و نه ‌اندک گرایشی برای برپاساختن خیمۀ دمکراسی به سبک و سیاق غرب بود، بلکه تنها، ناتوانی دولت در بخش مطالبات اقتصادی را دربرمی‌گیرد. براساس دیدگاه نظریه‌پرداز توسعه، والت ویتمن روستو‌، کشورها ازطریق یک مسیر توسعۀ اقتصادی به‌صورت خطی به‌سوی پیشرفت سوق می‌یابند. نظریۀ توسعۀ اقتصادی وی پنج مرحله را شامل می‌شود که کشورها با گذراندن چنین مسیری می‌توانند به توسعۀ اقتصادی دست یابند. در این مسیر، سرمایه‌گذاری خارجی‌، مصرف و گرایش‌های اجتماعی هر جامعه می‌تواند این روند را شدت و ضعف بخشد. مراحل توسعۀ اقتصادی ممکن است از کشوری به کشور، حتی از منطقه‌ای به منطقه، متفاوت باشد. ازاین‌رو، با بررسی شاخص‌های توسعۀ مصر، متوجه می‌شویم که طبق نظریۀ روستو‌، مصر در مرحلۀ بلوغ دچار بحران می‌گردد و نه‌تنها نمی‌تواند این بحران را برطرف کند و به مرحلۀ تولید انبوه برسد، بلکه با انقلاب اجتماعی‌سیاسی و اقتصادی مواجه می‌گردد.