سیستم‌های بیسیم و سیار در پزشکی از راه دور (دارای امتیاز بازآموزی)

زمینه: کاربرد سیستم‌های بیسیم و سیار با توجه به مزایای زیاد در سیستم‌های بهداشت و درمان، ضرورت دارد. هدف این مقاله معرفی انواع سیستم‌ها، انواع برنامه‌های کاربردی و استانداردهای بیسیم و سیار پزشکی از راه دور است. مواد و روش‌ها: این مطالعه به‌صورت مروری در 1389 انجام شده است. به‌منظور انجام این پژوهش، مقالات چاپ شده در طی سال‌های 2005 تا 2012، به زبان انگلیسی با تأکید بر فن آوری‌ها و سیستم‌های بیسیم و موبایل در سلامت در بهداشت و درمان مورد بررسی قرار گرفتند. جستجو با واژه‌های پزشکی از راه دور، سیستم‌های بیسیم در سلامت، فن-آوری سلامت و ارتباطات از راه دور استفاده شد. کاربرد این واژه‌ها در پایگاه‌های معتبر پزشکی شامل Pubmed، Science Direct، Google Scholar، Web of Science و Proquest انجام شد. پس از جمع‌آوری اطلاعات، مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: سیستم پزشکی از راه دور در آمبولانس، سیستم پزشکی از راه دور در فضا، سیستم تله کاردیولوژی، سیستم EEG، و سیستم اولتراسوند از جمله انواع سیستم‌های بیسیم و سیار در پزشکی از راه دور می‌باشند. برنامه‌های کاربردی پزشکی از راه دور بیسیم و سیار مبتنی بر PDA، برنامه‌های کاربردی داروسازی و تجویز داروها، و برنامه‌های کاربردی ردیابی بیماران نمونه‌هایی از انواع برنامه‌های کاربردی بیسیم و سیار پزشکی از راه دور می‌باشند. HL7، DICOM، SNOMed و ICD-9-CM از جمله مهم‌ترین استانداردهای مطرح در سیستم‎های بیسیم و سیار پزشکی از راه دور است. نتیجه‌گیری: علی‌رغم مزایای زیاد سیستم‌های بیسیم و سیار در پزشکی از راه دور می‌توان به چالش‌هایی مانند سرعت پایین در ارسال تصاویر و ویدئو، عدم توجه کافی به بحث محرمانگی در طراحی این سیستم‌ها، محیط و تعداد متغیر کاربران در طی روز اشاره کرد. پیشنهاد می‌شود به هنگام برنامه‌ریزی و طراحی سیستم‌های بیسیم و سیار در پزشکی از راه دور به اقدامات لازم برای رویارویی با این چالش‌ها لحاظ شود.