سهم شیب مزرعه و کاربرد منابع مختلف کودی در تشکیل عملکرد گندم

به‌منظور تعیین اثر شیب زمین بر عملکرد و برخی صفات زراعی گندم در سطوح مختلف تیمارهای کودی، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خردشده با طرح پایۀ بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در پیرانشهر، در سال 1390-91 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: شیب زمین در چهار سطح (شیب صفر، 3، 6 و 10 درصد) به‌عنوان کرت‌های اصلی و ترکیبی از سطوح مختلف تیمارهای کودی در پنج سطح (بدون کود، کاربرد کودهای زیستی (نیتروکسین)، دامی، شیمیایی (نیتروژن و فسفر) و تلفیقی (زیستی + دامی + شیمیایی)) به‌عنوان کرت‎های فرعی درنظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه (67/7 تن در هکتار) در شیب صفر و کمترین آن (68/3 تن در هکتار) در شیب 10 درصد به‌دست آمد. در واقع، با افزایش درصد شیب زمین مقادیر مربوط به اجزای عملکرد گندم کاهش یافت که نتیجۀ این روند نزولی سبب کاهش 52 و 38 درصدی عملکرد دانه و بیوماس کل در گیاهان قرارگرفته در شیب 10 درصد نسبت به گیاهان شاهد شد. همچنین کاربرد تیمار کودی تلفیقی بیشترین تأثیر مثبت را بر صفات مورفولوژیک و اجزای عملکرد مورد بررسی گذاشت، به‌طوری‌که عملکرد دانه و بیوماس کل به‌ترتیب 58/12 و 58/13 درصد نسبت به گیاهان شاهد (بدون دریافت کود) افزایش یافت.