سنگ نگاری، ژئوشیمی و خاستگاه زمین ساختی اسکوری ها (بازالت های حفره ای) در آتشفشان های نقطه ای خورسند و خاتون آباد (شهربابک- کرمان)
Authors
Abstract:
آتشفشان های کواترنری خورسند و خاتون آباد در استان کرمان و در شمال شرق و شمال غرب شهربابک قرار دارند. این دو منطقه در حاشیه جنوب غربی ایران مرکزی و بین نوار افیولیت ملانژی نائین- بافت و نوار دهج- ساردوئیه ( قسمتی از مجموعه ماگمایی ارومیه- دختر ) قرار گرفته اند. واحدهای سنگ شناختی این مناطق شامل بازالت های حفره دار و بمب های مختلف هستند که بر اساس مطالعات میکروسکوپی، الیوین بازالت و پیروکسن بازالت می باشند. کانی های اصلی این سنگ ها الیوین، کلینوپیروکسن و میکرولیت های پلاژیوکلاز هستند. بافت میکرولیتیک پورفیری بافت اساسی در این سنگ ها می باشد. بر اساس بررسی های ژئوشیمیایی، ماگمای تشکیل دهنده ی سنگ های مورد مطالعه دارای ماهیت قلیایی با نسبت Na2O/K2O>1 است. این سنگ ها در عناصر نادر خاکی سبک((LREE و عناصر لیتوفیل با شعاع یونی بزرگ(LILE) غنی اما در عناصر نادر خاکی سنگین( (HREE و عناصر با قدرت یونی بالا(HFSE ) تهی شده اند. مطالعه ی عناصر نادر خاکی نشان دهنده ی تشکیل ماگما از یک خاستگاه گوشته ای استنوسفری(گارنت لرزولیت) است. بر اساس نمودار La/Sm در برابر La ، سنگ های بازالتی خورسند و خاتون آباد از منشاء گارنت لرزولیت با ذوب بخشی 6 تا 8 درصد تشکیل شده اند. بر اساس ایندکس انجماد(35 تا 45 درصد) این سنگ ها تفریق نیافته اند. مطالعات انجام شده نشان می دهد که سنگ های بازالتی مورد مطالعه در محیط درون صفحه ای تشکیل شده اند. کشش حاصل از فعالیت گسل نائین- بافت در منطقه خورسند و در منطقه خاتون آباد، شاخه هایی فرعی از گسل انار موجب شکستگی و سپس بالا آمدن ماگما در امتداد شکستگی ها شده اند.
similar resources
سنگ نگاری، ژئوشیمی و جایگاه زمین ساختی- ماگمایی سنگ های نفوذی شمال شرق سنقر (کردستان)
تودههای نفوذی شمالشرق سنقر بخشی از تودههای نفوذی زون سنندج - سیرجان را تشکیل میدهند. براساس مشاهدات صحرایی و بررسیهای میکروسکوپی، منطقهی مورد بررسی از دو دسته، سنگهای تودهای (گابرو هورنبلنددار، سنگهای حدواسط و اسیدی) و دایکها (گابرو پیرکسندار) تشکیل شدهاند. با توجه به بررسیهای کانیشناسی و ژئوشیمیایی، این مجموعه گرانیتوئیدی از نوع i، آهکی-قلیایی و متاآلومین است. با توجه به روند...
full textژئوشیمی و خاستگاه زمین ساختی سنگ های آتشفشانی ترسیری شمال خوسف (شرق ایران)
منطقه مورد مطالعه در شمال خوسف در استان خراسان جنوبی و در مرز پهنه زمین درز سیستان با بلوک لوت واقع شده است. در این محدوده گدازه های متعلق به ترسیر شامل: آندزیت، کوارتز آندزیت، داسیت و ریولیت رخنمون دارد. بافت غالب در بیشتر نمونه های مطالعه شده پورفیری و گلومروپورفیری است. کانی های اصلی تشکیل دهنده سنگ های آندزیتی شامل: پلاژیوکلاز، آمفیبول و پیروکسن است که در بعضی نمونه ها در خمیره میکرولیتی قر...
full textسنگ نگاری و ژئوشیمی گرانیتوئید مکسان، جنوب آتشفشان بزمان
گرانیتوئید مکسان بخشی از مجموعه گرانیتوئید بزمان است که در فاصله 140 کیلومتری شمالغرب شهرستان ایرانشهر، جنوبشرق ایران واقع شده است. سنگهای این توده متشکل از گرانیت، گرانودیوریت، کوارتز مونزودیوریت، مونزودیوریت، دیوریت و گابرو است که به درون سنگهای قدیمیتر از قبیل شیل، ماسهسنگ و سنگآهک (سازند سردر) به سن کربنیفر و آهک و دولومیت (سازند جمال) به سن پرمین نفوذ کرده است. کانیهای اصلی سازنده ...
full textژئوشیمی و خاستگاه زمینساختی سنگهای آتشفشانی تریشکوه واقع در شمال شهربابک (کرمان- ایران)
سنگهای آتشفشانی تریشکوه متعلق به کمان ماگمایی سنوزوییک کرمان (نوار دهج- ساردوئیه) بوده و در پایانه جنوبشرقی کمربند آتشفشانی ارومیه- دختر واقع است. این سنگها را واحدهای آتشفشانی آندزیت بازالت ائوسن در برگرفتهاند. ترکیب سنگشناسی منطقه تریشکوه در بخشهای پایینی شامل تناوبی از گدازههای تراکی بازالتی با بافتهای هیالوپورفیری، پورفیری میکرولیتی و گلومروپورفیری و آذرآواریها است. بهتدریج با افز...
full textژئوشیمی و خاستگاه زمینساختی سنگهای آتشفشانی تریشکوه واقع در شمال شهربابک (کرمان- ایران)
سنگهای آتشفشانی تریشکوه متعلق به کمان ماگمایی سنوزوییک کرمان (نوار دهج- ساردوئیه) بوده و در پایانه جنوبشرقی کمربند آتشفشانی ارومیه- دختر واقع است. این سنگها را واحدهای آتشفشانی آندزیت بازالت ائوسن در برگرفتهاند. ترکیب سنگشناسی منطقه تریشکوه در بخشهای پایینی شامل تناوبی از گدازههای تراکی بازالتی با بافتهای هیالوپورفیری، پورفیری میکرولیتی و گلومروپورفیری و آذرآواریها است. بهتدریج با افز...
full textMy Resources
Journal title
volume 3 issue 1
pages 57- 69
publication date 2014-11-01
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023