سنجش و تحلیل برخی مؤلفه‌های فرهنگی توسعه در شهرستان‌های استان بوشهر با بهره‌گیری از مدل‌های ترکیبی تصمیم‌گیری چند شاخصه

در عصر حاضر شاخص‌های فرهنگی به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین ارکان توسعه جوامع مطرح می‌باشند که ضمن برخورداری از جایگاه ویژه در برنامه‌ریزی ملی، بستر رشد اقتصادی و توسعه سرزمینی را نیز مهیا می‌سازند. با عنایت به اهمیت بنیادین فرهنگ و نقش آن به‌عنوان کلیدی‌ترین عنصر تحولات اجتماعی در جهان امروزی، این پژوهش درصدد است تا جهت تبیین کمی توسعه فرهنگی در شهرستان‌های استان بوشهر، 24 مؤلفه اساسی فرهنگی را مورداستفاده و بررسی قرار دهد. این مطالعه با تکیه‌بر منابع اسنادی و بهره‌گیری از نرم‌افزار Spss و مدل‌های تاپسیس، وایکور و ساو، سعی دارد با روشی توصیفی-تحلیلی، داده‌های موجود را مورد ارزیابی و تحلیل قرار دهد. یافته‌های پ‍ژوهش حاکی از آن است که در برخورداری از امکانات و زیرساخت‌های فرهنگی، شکاف عمیقی بین شهرستان‌های استان بوشهر وجود دارد. به‌طوری‌که از یک‌سو شهرستان‌های بوشهر و دشتستان ازنظر برخورداری فاصله زیادی با سایر شهرستان‌ها داشته و در سطح بالایی از توسعه قرارگرفته‌اند و از سوی دیگر شهرستان‌های جم و دیلم در زمره مناطق محروم از توسعه جای گرفته‌اند. نتایج نشان می‌دهد دستیابی به توسعه فرهنگی مطلوب در مناطق کمتر توسعه‌یافته، محروم و بسیار محروم، مستلزم توجه خاص به شرایط طبیعی، اجتماعی و فرهنگی مناطق، بازنگری در وضعیت موجود و برنامه‌ریزی فضایی جهت افزایش کمی و کیفی منابع در شهرستان‌های استان است. چراکه آمایش فرهنگی جز در سایه تمرکززدایی، به‌کارگیری ظرفیت‌های جدید، سیاست‌گذاری‌های نوین فرهنگی- اجتماعی و اتخاذ راهبرد عدالت اجتماعی در تخصیص هدفمند خدمات میسر نخواهد گردید.