سنجش و ارزیابی کیفیت زندگی روستاییان در بازسازی‌های پس از سانحه با استفاده از تکنیک تصمیم گیری چند متغیره فازی-تاپسیس نمونه موردی: دهستان شیروان

تجارب چند دهه اخیر نشان داده است که در بسیاری از موارد به دلیل اضطراری که در فرایند بازسازی‌های پس از سانحه وجود دارد، معمولاً برنامه‌های بازسازی جامع و چند بعدی نیستند. در بازسازی‌های پس از سانحه کمیت ساخت و سازها و بعد کالبدی بازسازی بیشتر نمود می‌یابد و سایر ابعاد بازسازی مانند ابعاد اجتماعی، اقتصادی و یا بعد کیفی بازسازی کالبدی، کمتر مورد نظر است. لذا ازجمله مسائلی که در سال‌های اخیر در الگوهای بازسازی مورد توجه قرار گرفته است و در اغلب فضاهای عمومی بازسازی شده فقدان آن احساس می‌شود بحث کیفیت زندگی است. در این راستا هدف پژوهش حاضر، ارزیابی کیفیت زندگی در بازسازی‌های پس از سانحه و چگونگی تأثیر فرایند بازسازی بر آن است. محدوده انجام این تحقیق، دهستان شیروان از توابع شهرستان بروجرد است، که در جریان زلزله فروردین ماه 1385 دچار تخریب شد.. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی با استفاده ازمدل های کمی است. بر اساس تجزیه و تحلیل صورت گرفته، کیفیت زندگی روستاهای دهستان شیروان در سه سطح بالا، متوسط و پایین سطح‌بندی شده‌اند. برای شناخت سطوح کیفیت زندگی 8 شاخص مورد استفاده از طریق مدل AHP وزن‌دهی شده و مدل تاپسیس فازی به عنوان روش تصمیم گیری چند معیاری بکار گرفته شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که بر اساس معیارها و محاسبات انجام شده به ترتیب روستاهای بزازنا، بصری با امتیازات 7812/0 و 7418/0 بالاترین میزان کیفیت زندگی و روستاهای طنجور و دارتی به ترتیب با 3959/0 و 4272/0 امتیاز از پایین‌ترین میزان کیفیت زندگی برخوردار بوده‌اند.