سنجش و ارزیابی مؤلفه های اثرگذار بر رضایتمندی ساکنین مجتمع های مسکونی از کیفیت مسکن تحت تصرف (مطالعه موردی: منطقه 2 شهرداری گرگان)

رشد سریع شهرنشینی در دهه­های اخیر موجب بروز بحران­های مختلف در زندگی شهری نظیر مشکلات محیطی و نزول کیفیت محیط زندگی شده است. کاربری مسکونی اصلی­ترین و بیش­ترین فضای شهریست که از این تحولات متأثر می­باشند. در این میان شناخت ارزش­های محیطی و تأثیر آن­ها بر رضایتمندی سکونتی در شهرها اهمیت زیادی در برنامه­ریزی مسکن شهری دارد. رضایتمندی ساکنان از محیط مسکونی علاوه بر سلامتی جسمانی و روانی ساکنان، بر شاخص­های مهم برنامه­ریزی، همچون کیفیت زندگی، نرخ جابه­جایی و پیش­بینی تقاضای مسکن مؤثر است. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف شناخت مؤلفه­های اثرگذار بر رضایت ساکنین مجتمع­های مسکونی و ارتباط متغیرهای مؤثر بر افزایش رضایتمندی ساکنین از کیفیت محیط سکونتی تحت تصرف در منطقه دو شهر گرگان می­پردازد.رویکرد حاکم بر پژوهش از نوع کاربردی- توسعه­ای و روش بررسی آن توصیفی- تحلیلی می­باشد. جامعه آماری پژوهش منطقه 2 گرگان و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 382 نفر محاسبه شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده­های بدست آمده از برداشت میدانی و تحلیل فضایی آمارها از نرم­افزارآماریSPSS و روش­های آماری ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t تک نمونه­ای استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان می­دهد که میان متغیر بافت کالبدی مجتمع­های سکونتی با مقدار آزمون 0.018- و متغیر حس تعلق به مکان ساکنین مجتمع­های سکونتی با مقدار آزمون 0.319- و سطح معناداری صفر رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از آزمون t تک نمونه­ای نشان می­دهد که در سطح 95 درصد بین میزان رضایتمندی ساکنین از کیفیت مسکن با وضعیت دسترسی به خدمات و امکانات، نوع معماری، مؤلفه­های زیست­محیطی و روابط همسایگی مجتمع­های مسکونی رابطه معناداری وجود دارد به گونه­ای که وجود متغیرهای مذکور بر میزان رضایت­مندی ساکنین از کیفیت مجتمع­های مسکونی تأثیر گذار است.