سنجش میزان کارآمدی کارکنان با استفاده از نظریه‌های روان‌شناختی- مدیریتی

تحقیق حاضر درصدد سنجش میزان کارآمدی کارکنان؛ ارایه‌ی راه‌کارها و سیاست‌های ارتقای آن است. از این منظر، ضمن مروری که بر فضای مفهومی موضوع دارد؛ از دو رویکرد روان‌شناختی و مدیریتی برای تبیین مسئله‌ی یادشده بهره گرفته است. با کاربرد روش پیمایش و با استفاده از ابزار پرسش‌نامه، بر روی 600 نفر از کارکنان واقع در واحدهای تابعه‌ی منتخب ساعس ناجا در سطح کشور که از طریق نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای با سطح خطای 038/0 و ضریب اطمینان 95 درصد انتخاب شده بودند، اطلاعات و داده‌های موردنیاز جمع‌آوری گردید. برای احتساب اعتبار شاخص‌ها از اعتبار محتوایی صوری و برای محاسبه‌ی روایی شاخص‌ها از ضریب آلفای کرونباخ با دامنه‌ی صفر تا یک استفاده شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که در بخش تحلیل رگرسیونی، متغیرهای انگیزه‌ی شغلی ، رضایت شغلی، درک عدالت سازمانی و سبک مدیریت، تأثیر معناداری را با متغیر وابسته‌ی تحقیق نشان داده‌اند و در مجموع 34 درصد از واریانس و تغییرات میزان کارآمدی کارکنان را تبیین کردند که در این میان، متغیر رضایت شغلی با بتای 22/0 از بیشترین میزان تأثیر بر کارآمدی کارکنان برخوردار بود.