سنجش میزان تحقق‌پذیری حکمروایی خوب شهری در ایران (مطالعۀ موردی: شهر ایلام)

حکمروایی خوب شهری را می‌توان شیوه و فرایند ادارة امور شهری با مشارکت و تعامل سازندة‌ سه بخش دولتی، خصوصی و جامعۀ مدنی به‌منظور نیل به شهر سالم، باکیفیت و قابلیت زندگی بالا و توسعة پایدار شهری تعریف کرد. با توجه به مؤلفه‌های مورد بررسی و ماهیت کاربردی پژوهش، روش این پژوهش توصیفی-تحلیلی است. داده­ها و اطلاعات مورد نیاز پژوهش به دو شیوة کتابخانه­ای و میدانی گردآوری شده ­است. هدف پژوهش، سنجش نواحی شهر ایلام به‌لحاظ شاخص­های حکمروایی خوب شهری است. محدودۀ جغرافیایی پژوهش، شهر ایلام است که در سرشماری سال 1390 جمعیت آن برابر 172213 نفر بوده است. جامعۀ آماری تحقیق 42613 خانوار ساکن شهر ایلام و حجم نمونه 397 نفر سرپرست خانوار است که با استفاده از فرمول کوکران و به روش تصادفی ساده انتخاب شده­اند. برای پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است که مقدار 86/0 به‌دست آمده است. در این تحقیق، از هفت شاخص مشارکت، پاسخگویی، مسئولیت‌پذیری، قانون‌محوری، عدالت، شفافیت و کارایی استفاده شده است. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار spss و از آزمون T تک‌نمونه­ای استفاده شده است. ارزشگذاری متغیرها با بهره­مندی از طیف لیکرت صورت گرفته است. براساس نتایج پژوهش، سطح تمام شاخص­های حکمرانی خوب در شهر ایلام، پایین­تر از سطح متوسط طیف لیکرت است؛ بنابراین، نواحی شهر ایلام به‌لحاظ این مؤلفه­ها در وضعیتی نامطلوب قرار دارند.