سنجش میزان برخورداری شهرستان‌های استان کهگیلویه و بویراحمد از شاخص‌های توسعه

یکی از ارکان توسعه، جامع و یکپارچه بودن آن در رفع عدم تعادل‌های اقتصادی و اجتماعی مناطق است. وجود نابرابری و ابعاد مختلف آن از نشانه­های مهم توسعه ‌نیافتگی است که رفع چنین کمبودهایی مستلزم نگرش و توجه جدی به نحوه پراکندگی شاخص‌های توسعه در سطوح مختلف است. به‌منظور حل مسائل ناشی از عدم تعادل­های منطقه­ای، گام نخست، شناخت و سطح‌بندی مناطق ازنظر برخورداری در زمینه­های مختلف است. هدف این پژوهش، سنجش میزان برخورداری شهرستان­های استان کهگیلویه و بویراحمد از شاخص­های توسعه است. بر این ­اساس؛ در این پژوهش سعی شده است تا 8 شهرستان این استان را بر اساس 8 شاخص: آموزشی، فرهنگی- ورزشی، مذهبی، سیاسی- اداری، زیربنایی، بهداشتی- درمانی، بازرگانی- خدمات و حمل‌ونقل- ارتباطات، بر پایه سرشماری آماری نفوس و مسکن سال 1390 و سالنامه آماری سال 1392، با استفاده از مدل‌های تاکسونومی عددی و تاپسیس، سطح­بندی و میزان درجه توسعه‌یافتگی شهرستان­ها تعیین گردد. نوع پژوهش کاربردی- توسعه­ای است روش گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه­ای و برای تحلیل داده­ها و ترسیم نقشه از نرم‌افزارهای Excel و Arc GIS استفاده‌شده است. نتایج این پژوهش نشان می­دهد که؛ میزان توسعه در شهرستان­های استان متعادل نیست و اختلاف قابل‌ملاحظه‌ای میان سطوح توسعه‌یافتگی شهرستان‌های استان وجود دارد؛ به‌طوری‌که از مجموع 8 شهرستان این استان، 2 شهرستان برخوردار، 3 شهرستان نیمه برخوردار و 3 شهرستان نیز در رده شهرستان‌های محروم قرارگرفته­اند. بویراحمد به‌عنوان توسعه ­یافته­ترین و لنده به‌عنوان محروم­ترین شهرستان­های استان کهگیلویه و بویراحمد محسوب گردیده‌اند. این نابرابری فضایی توسعه در شهرستان‌های استان به خاطر توزیع ناعادلانه شاخص‌های مختلف فرهنگی، زیربنایی، اقتصادی و... بوده است؛ که بهبود آن در شهرستان­های محروم ضروری می‌باشد.