سنجش عدالت فضایی به‌منظور دسترسی برابر به فرصت‌های اجتماعی )نمونه مطالعه: بافت قدیم شهر قزوین(

چکیده دستیابی به توسعه، مستلزم برقراری تعادل و ترکیب در درون شهر می‌باشد که در قالب عدالت فضایی در شهر امکان بروز می یابد. فرصت‌های اجتماعی برابر، از مهم‌ترین مؤلفه‌های سازنده‌ی عدالت در شهر است که اجازه می‌دهد شهروندان از فرصت‌های متناسب با شایستگی‌هایشان برخوردار شوند. در صورت تحقق این ممکن، می توان شاهد ارتقاء حس عدالت در بین ساکنین شهر و در نهایت توسعه هویتمند آن بود؛ توسعه ای که همه اقشار با تمامی ویژگی های متفاوتشان را تحت پوشش قرار خواهد داد. هدف این تحقیق، سنجش عدالت فضایی به منظور دسترسی به فرصت‌های اجتماعی در منطقه یک شهر قزوین، که دربرگیرنده بافت قدیمی شهر است، می باشد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی و توسعه‌ای و روش آن، توصیفی- تحلیلی می‌باشد که در آن از ابزارهای مشاهده، پرسشنامه، مصاحبه برای جمع‌آوری اطلاعات استفاده شده است. برای تحلیل اطلاعات و سنجش میزان عدالت از روش‌های تحلیل محتوای کیفی و تحلیل سلسله مراتبی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که میزان عدالت در دسترسی به نیازهای اولیه تا حدی مطلوب بوده ولی پایین‌ بودن دسترسی به فرصت‌های اجتماعی در شاخص‌های حق حضور در شهر و حق متفاوت بودن، تا حدودی از میزان عدالت فضایی در محدوده مورد مطالعه کاسته است.