سلامت مادران، کیفیت زندگی و رابطۀ آن‌ها در استان‌های جمهوری اسلامی ایران

مقدمه:روش:یافته‌ها: بین سلامت مادران و کیفیت زندگی کل در ایران، هم‌بستگی معنی‌دار و قوی و مثبتی وجود داشت. استان تهران دارای بالاترین سطح سلامت مادران و بالاترین سطح کیفیت زندگی کل بود. استان سیستان و بلوچستان نیز در پایین‌ترین سطح سلامت مادران و پایین‌ترین سطح کیفیت زندگی کل قرار داشت. در این پژوهش، با استفاده از شاخص کیفیت زندگی واحد اطلاعات اکونومیست و شاخص مادران سازمان بین‌المللی نجات کودکان، کیفیت زندگی کل و سلامت مادران در تمام استان‌های ایران در سال ۱۳۸۸ بررسی شده و با روش توکسونومی عددی، رتبه‌بندی استان‌ها انجام و با استفاده از ضریب هم‌بستگی، به بررسی ارتباط بین این دو متغیر پرداخته شده است. کیفیت زندگی به‌عنوان برون‌داد نهایی برنامه‌های توسعه در نظر گرفته می‌شود و درنتیجه، توجه به عوامل مؤثر در کیفیت زندگی برای حفظ و ارتقای آن مورد توجه جدی می‌باشد. پژوهش حاضر یک مطالعۀ اکولوژیک است که رابطۀ بین سلامت مادران و کیفیت زندگی را در استان‌های کشور در سال ۱۳۸۸ بررسی نموده است.                      بحث: با استناد به نتایج به‌دست آمده از این مطالعه و نقش اساسی و انکار‌ناپذیر سلامت مادران در کیفیت زندگی، مباحث مربوط به          سلامت مادران می‌بایست در برنامه‌ریزی‌ها و سیاست‌گذاری‌های ارتقای کیفیت زندگی مدنظر قرار گیرد