سخن سردبیر

به نام آنکه جان را فکرت آموخت                       چراغ دل به نور جان برافروخت جایگاه ایرانیان در تأثیرگذاری بر فرهنگ، ادبیات و آیین­های دیگر ملت­ها و نیز در گسترش واپسین دین الهی و علوم اسلامی، بر کسی پوشیده نیست. ملت بزرگ ایران­­زمین، همواره بهترین سرمایه­های معنوی و مادی خویش را، از جمله دین، تمدن، دانش، تاریخ، فرهنگ، ادبیات و ... بر سایر ملت­ها عرضه کرده است. این دستاوردهای جهانی در طیّ دهه­های گذشته و بویژه سال­های پس از انقلاب شکوهمند اسلامی، پیوسته با اقبال دوستداران در دورترین نقاط جهان مواجه بوده است. از این ­رو، شایسته است عطش معنوی و علمی آنان را با بهره­گیری از چشمه­های دانش آموزشکاوی زبان که به طور مدام در حال تحوّل است، به صورت علمی سیراب سازیم. آغازِ سخن، بویژه آن زمان که سخن از دانش گسترده و نوینی چون دانش آموزشکاوی زبان فارسی به عنوان زبان دوم یا خارجی در میان است، بسیارسخت است. در راه دشوار آموزش زبان فارسی، همواره با پرسش­های بیشماری روبه­رو بوده­ایم؛ از جمله: چرا باید زبان فارسی را آموزش دهیم؟ تا چه اندازه با دانش آموزشکاوی زبان فارسی آشنا هستیم؟ ویژگی یادگیرندگان ما چیست؟ چه چیزی را باید آموزش دهیم؟ چگونه محتوای آموزشی تهیه کنیم؟ چگونه آن را باید آموزش دهیم؟ دانسته­های علمی ما مدرّسان چه باید باشد؟ چگونه کلاس­های چندزبانه و چند فرهنگی را باید مدیریت کنیم؟ چگونه  داشته­های یادگیرندگان فارسی را ارزیابی کنیم؟ و ... یافتن پاسخ علمی این پرسش­ها، نیازمند کوشش­های همه­جانبه­ و صادقانه­ی همه دست­اندرکاران امر آموزش زبان فارسی به غیر فارسی­زبانان است. مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بین­المللی امام خمینی(ره) نیز به نوبه خود قدم­های ارزشمندی را برای حلّ بسیاری از آن­ها برداشته است. از جمله این اقدامات آن است که در سال 1391 کوشیده است تا با راه اندازی پژوهش­نامه­ی­ آموزش زبان فارسی به هدف­های زیر برسد: کمک به گسترش دانش آموزشکاوی زبان فارسی به عنوان زبان دوم یا خارجی و حوزه­های مربوط به آن در مناطق دوزبانه­ی ایران و سایر کشورها، هماهنگی و تشویق تحقیقات عملی در زمینه­ی آموزشکاوی زبان فارسی، انتشار آخرین تحولات این علم و به اشتراک گذاشتن نتایج به دست آمده از تحقیقات استادان و صاحب­نظران این عرصه و سرانجام، آگاهانیدن نهادها و مسوولان دست­اندر­کار این حوزه از تحولات این دانش و نیز از نیازهای علمی و آموزشی مدرّسان زبان فارسی در سایر کشورها. البته، در اینجا بایسته است از کمک­های بی‏دریغ رئیس محترم دانشگاه بین­المللی امام خمینی(ره)، دکتر آل­بویه، معاونان محترم پژوهشی و فنّاوری، اداری و مالی و امور بین­الملل دانشگاه، به ترتیب: آقایان رصافی، همتی و میرحسینی و مدیریت محترم مرکز آموزش زبان فارسی، آقای دکتر حسینی مقدم و نیز از تلاش­های فراوان جناب آقای دکتر نظری، مدیر محترم کتاب­خانه­ی مرکزی و چاپ و نشر دانشگاه، جناب آقای دکتر پاشازانوس مدیر مسئول محترم فصلنامه و سرکار خانم فراهانی، کارشناس نشر دانشگاه، سپاسگزاری نمایم. هم­چنین مراتب قدردانی خویش را از تلاش­های شبانه­روزی کارشناس صبور و دلسوز نشریه، خانم زهرا اکبرشاهی، صمیمانه ابراز می­کنم. سرانجام از تمام اعضای گرامی هیأت علمی مرکز آموزش زبان فارسی، به­ویژه همکاران فرهیخته­ام آقایان سید اکبر جلیلی، محمد باقر میرزایی حصاریان و مهدی خدادادیان برای همکاری و هم‏فکری در بخش­های گوناگون این نشریه کمال قدردانی را دارم. بی­تردید،­ ­­­بدون یاری و­­ حمایت شما پژوهشگران و اعضای محترم هیات علمی دانشگاه­ها  پژوهش­نامه­ی­ آموزش زبان فارسی، پا به عرصه­ی نشریه­ها نمی­نهاد­؛ بار دیگر دست همکاری­تان را به گرمی می­فشاریم.  ما به ارائه­ی کارهای تازه و جذّاب پژوهشی شما در سطح جهانی می­اندیشیم.                                                                                                     امیر رضا وکیلی فرد –  آموزشکاو زبان فارسی و سردبیر