سخن سردبیر

به نام خداوند جان و خرد از هزاران سال پیش با کوچ مردمان از سرزمینی به سرزمینی دیگر برای دستیابی به سرزمین‌های تازه و بعدها برای تجارت با دیگران، نیاز به یادگیری زبان‏های دیگر احساس می‏شد. نیازهای روزافزون برای برقراری ارتباط، رشد فناوری‏های نوین، و تبدیل شدن جهان به دهکده‏ای کوچک، همگی دست در دست هم دادند تا دانش آموزشکاوی زبان از آغاز نیمه‌ی دوم قرن بیستم به صورت دانشی میان‌رشته‏ای با بهره‏گیری از دستاوردهای سایر علوم همچون روان‏شناسی، جامعه‏شناسی، روش‏شناسی و... مطرح گردد. سپس پژوهش‏های بسیاری در هر یک از شاخه‏ها و زیر شاخه‏های دانش آموزشکاوی زبان صورت گرفت تا با توجه به نیازهای گوناگون زبان‌آموزان، روش‌ها، راهبردها و تکنیک‌ها برای آموزش و یادگیری زبان‏های دوم و خارجی کارآمدتر و علمی‏تر گردد. در مورد زبان فارسی هنوز آنچنان که باید و شاید، دانش آموزشکاوی زبان فارسی رشد نیافته است و افکار و اندیشه‏های نوین، آهسته‌آهسته باید در زمینه‌های مختلفی همچون روش‏های آموزش زبان فارسی، تهیه و تدوین مواد آموزشی، مدیریت کلاس‏های چند‌زبانه، آزمون‌سازی و... تزریق گردند. همچنین، برای آن که دانش آموزشکاوی زبان فارسی دارای تحرّک و بالندگی گردد، ناگزیر از فراهم‌سازی بسترها و زمینه‌های لازم هستیم. راه‌اندازی مقاطع کارشناسی و دکتری آموزشکاوی زبان فارسی یکی از راه‏های بستر‌سازی برای رشد اندیشه‏ها و فکرهای نو است. جای بسی تعجب است که در کشورمان برای رشته‏هایی چون آموزش زبان انگلیسی و آموزش زبان فرانسوی، همه‌ی مقاطع تحصیلی وجود دارد، اما در مورد زبان فارسی حداقل در مقاطع کارشناسی و دکتری چنین نیست. بی‌شک، راه‌اندازی رشته‌ی آموزشکاوی زبان فارسی در مقاطع مختلف، مسیر تازه‏ای را پیش روی فعالان عرصه‌ی آموزش زبان فارسی می‌گشاید تا به صورت علمی‏تر، کارآمدتر و سریع‏تر به آرمان‏ها و اهداف متعالی مترتب بر آموزش و گسترش زبان فارسی دست یابند.    امیررضا وکیلی‌فرد  آموزشکاو زبان فارسی و سردبیر پژوهش‏نامه