سبک‌شناسی بلاغی مجموعة شاهدة قبر من رخام الکلمات

Authors

محمدنبی احمدی استادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی

مصیب قبادی دانش‌آموختۀ دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی

یحیی معروف استاد گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی

Abstract:

سبکشناسی با انواع مختلف آن جنبههای مختلف متن و فرامتن اثر را با ریزبینی مورد بررسی و واکاوی قرار میدهد و هدف آن ارائه شناختی از ویژگیهای اثر و شیوه یا چگونگی خلق آن در ساخت و بافتی منحصر به خالق اثر است. سبک‌شناسی از گذشته تاکنون، در پژوهشهای کلاسیک و مدرن، مبنای بحث و بررسی آثار ادبی است و در سه سطح زبانی، محتوایی و بلاغی صورت میگیرد. در جستار حاضر، سبکشناسی بلاغیِ مجموعة شاهدة قبر من رخام الکلمات(2009م) اثر یحیی سماوی شاعر معاصر مبنای بحث و بررسی قرارگرفت. با بحث و بررسی در متن این مجموعه، دریافتیم که مؤلّفههای سبکی بلاغی شاعر در این مجموعه بدین قرار است: بیان متناقضنما، نمادگرایی، استفاده از میراث در قالب تلمیح، آشناییزداییهای مفهومی، گرایش به صنایع بیانی تشبیه و استعاره و تصویرسازی دیداری که هریک از اینها کارکرد خاصی برای شاعر در این مجموعه دارند. هدف از این مقاله، دریافت درکی از جنبههای برجستة بلاغی شاعر در مجموعة مذکور است.

Upgrade to premium to download articles

Already have an account?login

similar resources

وامگیری از قرآن کریم در دیوانهای «شاهده قبر من رخام الکلمات» و «نقوش علی جذع نخله» اثر یحیی سماوی

وام گیری ادبی، دانشی ارزشمند در کتاب های مربوط به بلاغت و نقد است، که قرن های متمادی شاعران و نویسندگان مسلمان در آثار خود از آن استفاده کرده اند. ادبای معاصر نیز وام گیری قرآنی را به شکل گسترده در آثار خود به کار برده اند. یحیی سماوی شاعر عراقی، شاعری سیاسی و اجتماعی است که در اشعارش به وام گیری از قرآن توجه خاصی دارد. وی ازجمله شخصیت هایی است که از مفاهیم والای قرآنی شناخت جامع وکاملی دارد، ش...

15 صفحه اول

مقاربة شکلانیة فی قصة "الحیّة"من مجموعة "خریف الدرویش" لإبراهیم الکونی

None

full text

أنماط التداعی الطّلیق فی قصّة "ساعةِ الکوکو" القصیرةِ من مجموعة "کان ما کان"

None

full text

 شخصیت‌پردازی در مجموعة نمایشی «من فوق سبع سماوات» اثر علی‌احمد باکثیر

مجموعة نمایشی «من فوق سبع سماوات» باکثیر از جمله نمایشنامههای تاریخی اسلامی است که حضور عنصر شخصیت در آن بسیار پررنگ‌تر از دیگر عناصر نمایش است. شخصیت در نمایشنامه به انواع گوناگونی از جمله اصلی و فرعی، ایستا و پویا، مقابل و مخالف، نوعی و همهجانبه و... تقسیمبندی میشود. شخصیتپردازی در نمایشنامه معمولاً به کمک برخی تکنیکها همچون گفتگو، عمل، صحنهپردازی و نامگذاری صورت می‌پذیرد. این مقاله بر...

full text