ساختار خانواده و تاثیر آن بر جایگاه سالمندان (مورد مطالعه: شهر تهران)

خانواده به عنوان گروه نخستین،  متولی امور حضانت از اعضای خود است .  این مقاله در صدد یافتن علل ساختاری خانواده­هایی است که با دفع یا طرد سالمند خود،  این وظیفه را مغفول گذاشته و سالمند را به سرای سالمندان می­سپارند.  مقایسه عوامل ساختاری در دونوع خانواده که پذیرای مراقبت سالمند خود هستند و خانواده­ای که سالمند را به سرای سالمندان می­فرستند،  مهم­ترین هدف این پژوهش بوده است. روش پژوهش توصیفی ـ تبیینی،  ازنظر هدف کاربردی،  از نظر میزان ژرفایی پهنا نگرواز نظر زمانی مقطعی بوده است.  داده­ها باروش پیمایش و ابزار پرسشنامه محقق ساخته در بین دو گروه 200 نفره ازسالمندان مقیم منزل(با نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای)در مقایسه با ساختار خانوادگی سالمندان مقیم سرای سالمندان کهریزک(با روش نمونه­گیری تصادفی)انجام شده است.  اعتبار ابزار نیز با استفاده از اعتبار صوری و پایایی آن با استفاده از پایایی همسانی درونی(آلفای8/0)سنجیده شده است.   یافته های پژوهش نشان می دهد که نگه داشت یا طرد سالمند از خانواده،  تابعی از نحوه ارتباطات،  مفاهمه،  وفاق و هنر مدیریت گفتگودر خانواده است.  بین ساختار خانواده در زمینه اعتماد درون خانوادگی و جایگاه سالمند در خانواده ارتباط وجود دارد.   میزان همدلی در درون خانواده،  عنصر معنا داری در نگه داشت یا طرد سالمند است.   وضعیت پایگاه اجتماعی ـ اقتصادی سالمند در جایگاه او موثر بوده است و بالاخره اندازه مکان زندگی خانواده در "جذب" یا "دفع و فرستادن سالمند به سرای سالمندان" موثر است.