زمینشناسی، کانیشناسی و مطالعه میانبارهای سیال نهشته برونزاد روی در منطقه خارنگون، شمالخاوری بافق، ایران مرکزی
Authors
Abstract:
منطقه خارنگون (Xârengun) در استان یزد، در فاصله 185 کیلومتری خاور شهر یزد و 65 کیلومتری شمال خاوری شهرستان بافق قرار دارد. کانیسازی در منطقه خارنگون در درون واحدهای سنگآهکی و دولومیتی وابسته به سازند ریزو (معادل سازند سلطانیه)، به سن پرکامبرین بالایی-کامبرین زیرین اتفاق افتاده است. ماده معدنی این نهشته در قالب کانیهای اسمیتزونیت و همیمورفیت بهصورت غیرهمزاد و به شکل چینهکران، بیشتر در مسیر لایهبندی و لامیناسیونهای سنگ میزبان کربناتی تشکیل شده است. بالاترین عیار روی در نمونههای برداشت شده از این منطقه، 06/36 درصد ZnO است و مطالعات ژئوشیمیایی گویای عدم همراهی قابل توجه سرب با روی در این پهنه کانهدار و تشکیل یک زون تک کانیایی Zn است. مطالعات حرارت سنجی میانبارهای سیال در نمونههای مربوط به این منطقه نشاندهنده نقش داشتن محلولهای با منشأ جوی در تشکیل این ذخیره است. دمای همگنشدگی و شوری این میانبارها، به ترتیب با مقادیر °C173- 153 و 2/0 تا 22 wt % eque.NaCl ، با سیالهای تشکیل دهنده ذخایر اپیترمال مشابهت دارد. با توجه به شواهد بهدست آمده از مطالعات صحرایی، کانیشناسی، ژئوشیمیایی و میانبارهای سیال ، کانیسازی موجود در این پهنه در زمره نهشتههای غیرسولفیدی سوپرژن روی، از نوع ترکیبی جانشینی در سنگ دیواره - جانشینی مستقیم قرار میگیرد.
similar resources
مطالعه میانبارهای سیال و ایزوتوپهای پایدار کانسار مگنتیت- آپاتیت گزستان، ایران مرکزی
کانسار مگنتیت- آپاتیت گزستان در 78 کیلومتری خاور بافق، در پهنه ایران مرکزی و زیرپهنه بافق- پشتبادام قرار دارد. واحدهای سنگی منطقه به سری ریزو تعلق دارند و متشکل از سنگهای کربناتی، شیل، توف، ماسهسنگ و سنگهای آتشفشانی هستند. سنگهای نفوذی بهصورت استوک و دایک و با ترکیب گرانودیوریت و گرانیت در بخشهای مختلف رخنمون دارند. سنگهای تراکیتی و داسیتی منطقه در اثر دگرسانی کلریتی به رنگ سبز دیده می...
full textکانیسازی، زمینشیمی و ریزدماسنجی میانبارهای سیال در منطقه اکتشافی سیاجک، جنوب زاهدان، ایران
full text
خاستگاه کانسار آهن چغارت، ایران مرکزی: کاربردی از زمینشیمی میانبارهای سیال
کانسار آهن چغارت در زون ایران مرکزی و 12 کیلومتری شمال شرق بافق، 130 کیلومتری جنوب شرق شهرستان یزد واقع شده است. سنگ میزبان غالب در این منطقه شامل مجموعهای از نفوذیهای آذرین حد واسط تا اسیدی و دایکهای مافیک است که در برخی از بخشها به شدت دگرسان شدهاند و به متاسوماتیت معروفاند. این سنگهای آذرین در برخی نقاط تا حد رخساره شیست سبز دگرگون شدهاند. مگنتیت فراوانترین کانسنگ اکسیدی منطقه است که...
full textمدلسازی رفتار عیار آهن کانسار آنومالی 12Aدر منطقه بافق، ایران مرکزی
کانسار آهن آنومالی 12Aاز جمله کانسارهای آهن، در محدوده بلوک بافق در ایران مرکزی است. برای بررسی رفتار عیار آهن از دادههایحاصل از 19گمانه حفر شده در این منطقه استفاده شد. بررسیهای انجام شده نشان داد که دادههای منطقه ترکیبی از سه جامعه است، اما ازآنجا که جداسازی جوامع به صورت فیزیکی که بتواند دلایل زمینشناسی داشته باشد تقریباً غیر ممکن بود، دادههای عیار آهن به صورت یکجامعه مورد بررسی قرار گرفت. بد...
full textساخت و بافت، کانیشناسی و مطالعه میانبارهای سیال کانسار روی- سرب – باریت کوهکلنگه، کمربند فلززایی ملایر- اصفهان، جنوب اراک
کانسار روی- سرب- باریت کوهکلنگه با سنگ میزبان کربناته در توالی آواری- کربناته کرتاسه زیرین حوضه جنوب اراک و در بخش میانی کمربند فلززایی ملایر- اصفهان در حوضه کششی پشت کمانی تشکیل شده است. کانهزایی بهصورت همروند با لایهبندی در بخش بالایی سنگآهک خاکستری اربیتولیندار (واحد Kl) در زیر واحد شیل- مارن با میانلایه سنگآهک نازک لایه (واحد Ks) به سن آپسین رخ داده است. کانیهای سولفیدی شامل اسفال...
full textتخمین درصد پوشش گیاهی منطقه خشک ایران مرکزی با استفاده از تصاویر ماهواره ای (مطالعه موردی: حوزه شیطور، بافق)
پوشش گیاهی بهعنوان یکی از مهمترین اجزای هر اکوسیستم به شمار میرود. تعیین میزان درصد پوشش گیاهی بهمنظور فهم تعاملات بین زمین و اتمسفر، تأثیر آن بر اقلیم، میزان فرسایش خاک، بررسی خشکسالی، و مدیریت منابع طبیعی بسیار ضروری است. هدف از این پژوهش، تخمین درصد پوشش گیاهی با استفاده از شاخصهای رایج پوشش گیاهی است. در این تحقیق از تصویر ماهوارهای ALOS (AVNIR)مربوط به تیر ماه 1388 و مطالعات میدان...
full textMy Resources
Journal title
volume 24 issue 95- سنگ و کانی
pages 233- 242
publication date 2015-06-01
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023