ریسک فاکتورهای مؤثر در بروز موکوزیت ناشی از اشعه درمانی سر و گردن و شیمی درمانی

مقدمه بدخیمی ها دومین علت مرگ و میر در کشورهای پیشرفته می باشد. هدف از درمان بیماران مبتلا به سرطان علاج قطعی بیماری و ارتقاء کیفی زندگی بیماران در مدت ابتلا به بیماری است. عوارض ناشی از درمان به  صورت عوارض حاد و مزمن می باشد. هدف بررسی عوامل تأثیر گذار در بروز موکوزیت بعنوان یکی از عوارض حاد اشعه درمانی سر و گردن و شیمی درمانی در این بیماران است که  می تواند در موارد شدید منجر به قطع درمان شود. مواد و روشها 90 نفر بیمار تحت شیمی درمانی و 10 نفر تحت اشعه درمانی در این مطالعه تحلیلی در بیمارستان امید مورد بررسی قرار گرفتند (از مهر ماه 1381 تا اردیبهشت 1382) یک پرسشنامه حاوی اطلاعات مربوط به ریسک فاکتورهای وابسته به بیمار مثل سن، جنس، بهداشت دهان، سابقه بیماری خاص، اعتیاد به سیگار، ناس یا سایر مواد مخدر و ریسک فاکتورهای وابسته به درمان مانند نوع، دوز دارو و طرح درمان در گروه شیمی درمانی و دوز توتال ( Total )، نحوه درمان و وسعت ناحیه ( Field ) در گروه اشعه درمانی برای هر بیمار تکمیل شده و مورد بررسی قرار گرفت بیماران گروه اشعه درمانی هر دو هفته پس از شروع درمان و بیماران گروه شیمی درمانی فقط در صورت شکایت بیمار جهت بررسی موکوزیت مورد معاینه قرار گرفتند. یافته‌ها هیچ یک از بیماران گروه شیمی درمانی با شکایت موکوزیت جهت معاینه مراجعه نکردند. 80% بیماران گروه اشعه درمانی دچار موکوزیت از گرید ( grade ) I تا IV شدند ولی به دلیل عدم کفایت تعداد بیماران تحت درمان گروه اشعه درمانی، رابطة بدست آمده در مقایسه ریسک فاکتورها با زمان شروع موکوزیت و بالاترین درجه موکوزیت از لحاظ آماری معنا دار نبود. نتیجه‌گیری با توجه به عدم بروز موکوزیت در گروه شیمی درمانی و عدم کفایت بیماران گروه اشعه درمانی ( با وجود موکوزیت در این گروه ) بررسی ریسک فاکتورهای مؤثر در بروز موکوزیت ناشی از درمان نیاز به صرف زمان طولانی تر و افزایش تعداد نمونه ها دارد. انجام مطالعات دیگر بر روی بدخیمی های خونی و نیز بدخیمی های دیگر توصیه می شود.