ریسک فاکتورهای فردی و شغلی در شیوع و پیامدهای ناشی از اختلالات اسکلتی عضلانی در بین کارکنان گروه‌های امدادی شهر قزوین

زمینه و هدف: اختلالات اسکلتی- عضلانی مرتبط با کار، علت اکثر ناتوانی‌ و غیبت­های ناشی از کار در کشورهای در حال توسعه می‌باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ریسک فاکتورهای فردی و شغلی بر شیوع و پیامدهای ناشی از اختلالات اسکلتی عضلانی در بین کارکنان گروه­های امدادی انجام گرفت. روش کار: این مطالعه­ی تحلیلی- مقطعی در بین 114 نفر از کارکنان گروه­های امدادی  شهر قزوین در سال 1394انجام گرفت. ابزار جمع­آوری داده­ها پرسشنامه­­­ نوردیک و ویژگی­های دموگرافیک بود. داده­ها توسط نرم افزار SPSS-18  و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ها: 4/68 درصد از کارکنان گروه­های امدادی اظهار نمودند که در طول یک­سال گذشته به­علت ناراحتی در یکی از نواحی بدن رنج برده­اند. کارکنان با سطح تحصیلات دیپلم نسبت به کارشناسی و افراد دارای استرس نسبت به افراد بدون استرس در تجزیه و تحلیل تک متغیره 7/2برابر در معرض ریسک بالای اختلالات اسکلتی عضلانی قرار داشتند. گروه شغلی هلال احمر نسبت به آتش­نشان در تجزیه و تحلیل تک متغیره 2/5 برابر و در تجزیه و تحلیل چند متغیره 09/13برابر به دلیل ناراحتی های اسکلتی عضلانی به ترتیب غیبت از کار و مراجعه به پزشک داشتند. نتیجه­گیری: ریسک فاکتورهایی نظیر سن، وزن، ساعات کار، سابقه کار، تحصیلات، نوع شغل و استرس در حین کار می‌توانند بر شیوع ناراحتی‌های اسکلتی عضلانی و پیامدهای اختلالات تاثیرگذار باشند که از بین این ریسک فاکتورها، تحصیلات، نوع شغل و استرس در حین کار بیش­ترین نقش را در بروز ناراحتی­های اسکلتی- عضلانی کل بدن و شانه درد دارند.