رویکرد تقابلی منظومۀ صولت فاروقی با شاهنامۀ فردوسی

موضع مقاومت و هویت‌طلبانۀ برخی از شاهنامه‌سرایان متأخر در برابر سیطرة هنری و فکری فردوسی یکی از رویکردهای قابل تأمل حماسه‌سرایان در برابر اعتبار و مقبولیت خیره‌کنندة شاهنامۀ فردوسی است؛ آشوب شاهجهان‌آبادیِ تورانی (م1199ق)، سرایندة منظومةگمنام صولت فارقی از جمله این سرایندگان مدعی است که تلاش کرده است، مقبولیت خویش را با نفی فردوسی و شاهنامه‌اش و توهین و استهزا به دست آورد. این پژوهش مبتنی بر رویکرد نظری بلوم در نظریة «اضطراب تأثیر» تلاش کرده است به نحوة تعامل خصمانة آشوب تورانی با فردوسی و شاهنامه بپردازد و از نتایج تحقیق برمی‌آید که غلبة زبان هجوآمیز و تحقیرآلود در منظومة صولت فاروقی نشانة عجز و ناتوانی سراینده در کسب مقبولیت عام و خاص و شکست در اعتباریابی و هویت مستقل در جریان شاهنامه‌سرایی در ایران است.