رویکردی روانکاوانه به پیکر فرهاد اثر عباس معروفی

پیکر فرهاد نوشته‌ی عباس معروفی، نویسنده‌ی نامدار ایرانی، در سال 1388 به چاپ رسیده است. این رمان که بیشتر به اعترافی هولناک شبیه است، در قالب تک گویی درونی‌، زندگی‌ راوی نامعلومی را برمی کاود که بیمار است و در اثر مصرف مشروبات و مواد مخدر هذیان می‌گوید. رمان وهمناک و رویاگونه‌ی مذکور از درونمایه ایی روانکاوانه برخوردار است که در این مقاله با بهره‌گیری از نظریات یونگ و فروید به بررسی‌ آن خواهیم پرداخت. شخصیت اصلی‌ داستان طی‌ فرآیندی و به وسیله رویا و خاطرات به مکانی تاریک و نا مشخص گام برمی‌دارد که جایی‌ جز ضمیر ناخوداگاه خویش نیست. حین بررسی روانکاوانه این اثر مضامین و مفاهیم مهمی‌ مانند: ”تکرار وسواسگونه“، ”دیدار با همزاد“ و ”فرایند فردیت“ نمایان می‌شوند که در بافت زیرین داستان نهفته شده‌اند و مطالعه حاضر نشان میدهد که تا چه حد تصاویر و نمادها در متن داستان، معنای کامل خود را از یک منبع روان کاوانه عمیق، یعنی‌ برخی‌ جنبه‌های ذهن انسان، کسب می‌کند.