روند بازنمایی هویت خودی و دیگری در تاریخ بیهقی

هویت از منظر قائلین به گفتمان، دستاورد گفتمان است و در ظرف آن شکل می‌گیرد. هر هویتی محصول گفتمان خاصی است و می‌توان آن را همچون فرآیند، فهم کرد و به آن جنبه تاریخی و در حال شدن داد. از آن جا که گفتمان، امری سیال و نسبی است هویت نیز امری متغیر و دگرگون است. گفتمان‌ در حقیقت‌ محصول‌ نظام علم و ساختار زبانی است‌ که‌ نظامی‌ خاص‌ از نمادها و معانی‌ را شکل‌ داده‌ است. گفتمان، نظام معنایی وسیع‌تری از زبان است و هر گفتمان بر قسمت‏هایی از حوزه جامعه چیره شده و از طریق سیطره بر ذهن‌ها، به گفتارها و کردارهای فردی و جمعی سوژه‌ها شکل می‏دهد. در این پژوهش با بهره‌گیری از نظریه گفتمانی انتقادی فرکلاف، تاریخ بیهقی در سه مرحله؛ نخست؛  تحلیل مفصل متن، دوم؛ تفسیر بافت زمینه‌ای و گفتمان‌هایی که متن متکی برآن است و سوم؛ تبیین به معنی دیدن گفتمان به عنوان جزئی از روند مبارزه اجتماعی در ظرف مناسبات قدرت، تحلیل شده و  نشان داده شده است که بیهقی با تکیه بر کدامین صفات و فصول مشترک گروه «ما»ی مورد نظر خود را شکل می‌دهد؟ و با برجسته کردن کدام تفاوت‌ها و بهره‌گیری از کدام الگوها، گروهی را طرد می‌کند و در نهایت هویت سیاسی بیهقی چگونه در توصیف او از «ما» و «غیر» شکل می‌گیرد.