رواداری؛ راهبردی معنوی یا معنویتی راهبردی در توسعه گردشگری خلاق

با طرح نظرات الگوهای رشد درون‏زا، نظریه شهر خلاق با تمرکز بر نقش فرهنگ محلی و خلاقیت مورد توجه و تأکید بین‏المللی قرار گرفت. در میان نظریه‏پردازان «شهر خلاق»، فلوریدا نظریه‏پرداز برجسته، سه متغیر کلیدی1 رواداری، استعداد و تکنولوژی را از ویژگی‏های اصلی شهر خلاق برمی‏شمرد و واجدان آن را برندگان این عصر تعریف می‏کند. در میان این سه شاخص، اما تسامح و تساهل، نقشی پررنگ‏تر و راهبردی دارد زیرا وجود و حضور استعداد و فناروری، سخت به پیش‏شرط رواداری، محتاج است. به اعتقاد فلوریدا فرهنگ تسامح‏گرا و باز، عامل اصلی موفقیت اقتصادی جدید شهرهاست. گردشگری خلاق، نسل سوم گردشگری، که از یک‌سو با فرهیختگی گردشگران و تمایل به داشتن تجارب متمایز، ارتباطی ناگسستنی دارد و از سوی دیگر به دلیل عدم نیاز به سرمایه‏گذاری‏های سنگین و سخت و توجه به فرهنگ، آداب و رسوم محلی و ویژگی‏های منحصر به فرد شهرها، مورد اقبال شهرها و مقاصد گردشگری قرار گرفته است، فرایندی است که  اگر آن را شرط لازم و کافی توسعه شهرها بدانیم، بیراه نرفته‏ایم. اما آنچه این مقاله بر آن تأکید و تصریح دارد، نقش راهبردی رواداری در این فرایند است. گردشگری خلاق عرضه‏محور، مقصدمحور و فعالیت محور، خصوصاً در بستر شهر خلاق را گریزی نیست جز آنکه پرچم سفید تسامح، تساهل و مدارا را به عنوان معنوی‏ترین و مهمترین مؤلفه شهر خلاق، افراشته نماید تا بذر استعدادهای انسانی در این فضای مساعد، شکوفه کند و فناوری‏ ثمره آن شود. به این ترتیب است که جوامع محلی طعم شیرین توسعه و رفاه را خواهند چشید. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی نشان می‏دهد که رواداری، راهبردی معنوی برای توسعه گردشگری خلاق است که در گستره شهر خلاق تحقق می‏یابد، از آن سود می‏برد و به آن بهره می‏رساند. همچنین بیان می‏کند که این شاخص در منابع چهارگانه معنویت مورد توجه و تأکید است.