روابط زناشویی از منظر زنان متأهل طبقه متوسط شهر تهران در سال 1397-1396

فهم رابطۀ جنسی در این دوره تاریخی جز با تأمل در تاریخ شکل‌گیری جامعه مدرن و تغییر مفهوم عشق، رابطه و صمیمیت امکان‌پذیر نیست. این مقاله در پی پاسخ به این پرسش است که زنان طبقه متوسط شهر تهران، به‌مثابه زنانی مدرن چه فهمی از روابط جنسی خود با همسرانشان دارند و آن را چطور معنا می‌کنند؟ در این مقاله از مفاهیم «رابطه ناب» ِ گیدنز و «عشق سیال» ِ باومن یاری گرفتیم و درنهایت برای تبیین مسأله تحقیق در سطح کلان به تاریخ سکسوالیته از منظر فوکو تکیه کردیم. همچنین برای پاسخ به سؤال تحقیق از روش پدیدارشناسی استفاده کرده و با 28 نفر از زنان طبقه متوسط شهر تهران در سال‌های 1397-1396 مصاحبه عمیق انجام دادیم. یافته‌ها نشان داد مشارکت‌کنندگان روابط جنسی با همسرشان را تحت مقوله‌های «وظایف زن»، «معامله با همسر»، «کنترل همسر»، «تضمین زندگی زناشویی» و «لذت دوجانبه» معنا کرده‌اند و موانع تحقق آن را «کم‌توانی جنسی مردان»، «ناآگاهی همسران از رابطه جنسی مناسب»، «سرخوردگی به دلیل ازدواج زودهنگام»، «عدم برقراری رابطه کلامی» و «روابط فرازناشویی مرد» می‌دانند. سازو کار‌های جبرانی زنان شامل «جبران مالی»، «روابط فرازناشویی» و «جایگزینی روابط عاطفی با دوستان» بوده است.