رفتارهای منافقانه و کجروی سازمانی: تبیین نقش میانجی اعتماد بین‌فردی و سکوت سازمانی

به منظور بسط ادبیات مرتبط با آثار و پیامد رفتارهای منافقانه در سازمان‌ها، پژوهش حاضر بر آن است تا با ارائه الگویی، نقش این نوع رفتارها را در بروز کجروی‌های سازمانی همراه با تبیین نقش میانجی اعتماد بین‌فردی و سکوت سازمانی در سازمان‌های دولتی شهر رفسنجان در سال 1397 مورد آزمون قرار دهد. به این منظور، پرسشنامه‌های پژوهش تهیه و بین نمونه 294 نفری کارکنان قلمرو مکانی توزیع شد. برای تحلیل داده‌ها مدل‌یابی معادلات ساختاری اجرا و برای بررسی فرضیه‌ها، مدل پویایی‌های روابط بین پیشایندهای رفتارهای انحرافی با نقش محرک رفتارهای منافقانه در ارتباطات بین‌فردی با میانجی‌گری سازه‌های اعتماد بین‌فردی و سکوت سازمانی تدوین و آزمون گردید. نتایج نشان داد که در سطح اطمینان 95 درصد، رفتارهای منافقانه با اعتماد بین‌فردی و سکوت سازمانی ارتباط مستقیم معناداری دارند. اعتماد بین‌فردی واستراتژی سکوت نیز ارتباط مستقیم معناداری با رفتارهای انحرافی دارند. در نهایت با توجه به تأثیر مستقیم رفتارهای منافقانه بر بروز رفتارهای انحرافی در سازمان؛ می‌توان استدلال نمود که سازه‌های اعتماد بین‌فردی و سکوت سازمانی نقش میانجی نسبی را در این ارتباط ایفا می‌نمایند. بنابر این، شواهد حاکی از آن است که رفتارهای منافقانه با کاهش اعتماد بین‌فردی زمینه ساز شیوع سکوت سازمانی بوده و بواسطۀ آن؛ ظهور و افزایش کجروی‌های سازمانی کارکنان را به دنبال داشته است.