راهکارهای پیشگیری انتظامی از بروز پرخاشگری در مجموعه‌های ورزشی (مورد مطالعه: استادیوم آزادی تهران)

زمینه وهدف : نیروی انتظامی طی سال‌های اخیر، با رویکرد جدید جامعه‌محوری، تلاش مضاعفی را با تکیه بر توانمندی‌های بالقوه اجتماع برای کاهش جرائم و رفتارهای خشونت‌آمیز مدنظر قرار داده است. این پژوهش با توجه به موضوع فوق‌الذکر، تلاش کرده است؛ به بررسی راهکارهای پیشگیری انتظامی از بروز خشونت‌های ورزشی از دیدگاه تماشاگران بپردازد. روش شناسی: این تحقیق از نوع کاربردی است و برای انجام آن از توصیف پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق حاضر 86277 نفر از تماشاچیان مسابقه فوتبال بین دو باشگاه پرسپولیس و استقلال است. حجم نمونه بر اساس فرمول نمونه‌گیری کوکران 381 نفر تعیین شده و به منظور انتخاب نمونه‌ها، از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای استفاده شده است. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌ محقق ساخته که اعتبار آن توسط خبرگان تأیید شده، استفاده شده و سنجش پایایی پرسشنامه از طریق ضریب آلفای کرونباخ (89/0a=) محاسبه شده است. به‌منظور آزمون فرضیه‌های تحقیق، ابتدا نرمال بودن داده‌های پژوهش توسط آزمون شاپیرو-ویلک مورد بررسی قرار گرفته و از آزمون آماری T تک نمونه‌ای و آزمون ناپارامتریک خی دو، جهت آزمون فرضیه‌های تحقیق، استفاده شده است. یافته‌ها و نتایج: آزمون فرضیات تحقیق نشان داد که از دیدگاه تماشاگران فوتبال، تأثیر عوامل پنج‌گانه شامل: تعامل پلیس با کانون‌های فرهنگی؛ نظارت پلیس و بهره‌گیری از تسهیلات؛ آموزش و کنترل لیدرها؛ برنامه‌های آموزشی پلیس در رسانه‌ها؛ توانمندی نیروی انسانی و تجهیزات پلیس، بر کاهش پرخاشگری در فوتبال، در حد زیاد است که در این میان آموزش و کنترل لیدرها، بیشترین تأثیر و توانمندی نیروی انسانی و تجهیزات پلیس، کمترین تأثیر را بر کاهش پرخاشگری در ورزشگاه‌ها داشته است.