رازورزی و رمزگرایی در فلسفه‌ افلاطون

هدف این پژوهش تبیینِ جنبه‌های گوناگون رازورزی و رمزگرایی، یا آنچه احتمال چنین برداشتی از آن می‌رود، در فلسفه افلاطون است. دستاورد این مقاله این است که افلاطون از برخی جنبه‌های رازورزی و رمزگرایی پیشینیانش تأثیر پذیرفته و آنها را به‌طریق خاصی در نظام معرفت‌شناختی و آموزشی خویش به کار برده‌است. نزد او، این جنبه‌ها را در (1) نمونه‌هایی از تفسیر باطنی و رمزی برخی گفته‌ها یا نوشته‌های رازآمیز، و (2) نشانه‌هایی از آموزشِ سری و محرمانه‌ مراد به مرید، و (3) توصیه‌هایی به رازداری و خودداری از انتشار آموزه‌های سری به‌منظور پنهان داشتن آنها از عموم مردمان و نااهلان می‌توان یافت.