رابطۀ یادگیری خودراهبر و یادگیری سازمانی در سازمان‌های آموزشی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطة یادگیری خودراهبر و یادگیری سازمانی سازمان‌های آموزشی انجام شد. روش پژوهش توصیفی ـ همبستگی بود. جامعة آماری پژوهش را کلیة کارکنان (مدیران، معاونان، کارشناسان مسئول، کارشناسان، کارمندان) مدیریت آموزش‌وپرورش نواحی 16 و 19 شهر تهران، به تعداد صد و هشتاد و هشت نفر، تشکیل داد و حجم نمونه، با استفاده از فرمول نمونه‌گیری کوکران و روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، صد و بیست و هفت نفر از آنان انتخاب شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامة‌ یادگیری خودراهبر ابیلی و مزاری (1393) با پایایی 92/0=α و پرسش‌نامة یادگیری سازمانی تمپلتون و همکاران (2002) با پایایی 96/0=α استفاده شد. نتایج نشان داد یادگیری خودراهبر و یادگیری سازمانی بالاتر از حد‌ّ متوسط است. نتایج آزمون تی حاکی از تفاوت معنادار یادگیری خودراهبر کارکنان زن و مرد بود. تحلیل واریانس نشان داد یادگیری خودراهبر و یادگیری سازمانی افراد با سطح تحصیلات و سابقة خدمت مختلف با یک‌دیگر تفاوت معنادار ندارد. نتایج همبستگی بیان‌کنندة رابطة مثبت (39/0r=) و معنادار (p