رابطۀ بین خلاقیت و قصد کارآفرینی (مورد مطالعه: دانشجویان کشاورزی دانشگاه تهران)

هدف این مقاله بررسی رابطة خلاقیت با قصد کارآفرینی است. جامعة آماری این پژوهش شامل تمام دانشجویان کارشناسی کشاورزی سال آخر (پردیس کشاورزی و منابع طبیعی کرج و پردیس ابوریحان) دانشگاه تهران بود (N=420) که 201 نفر از آن‌ها از طریق نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب به‌عنوان نمونة آماری انتخاب شدند. ابزار اصلی گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای بود که روایی آن توسط اعضای هیئت علمی دانشکدة کارآفرینی و روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران و پایایی آن توسط ضریب آلفای کرونباخ تأیید شد (α>0.70). داده‏ها در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی به‌ترتیب توسط نرم‏افزارهای SPSS16 و Lisrel8.54تحلیل شدند. نتایج نشان می‌دهد از بین سه بعد خلاقیت درنظر‌گرفته‌شده )خلاقیت فردی، درک دانشجویان از خلاقیت در محیط دانشگاهی و محیط خانواده( در این پژوهش، خلاقیت فردی تنها بعدی است که بر قصد کارآفرینی دانشجویان کشاورزی تأثیر می‌گذارد و موجب افزایش قصد کارآفرینی آن‌ها می‌شود. با وجود این، محیط دانشگاهی و همچنین محیط خانوادگی نتوانست سبب خلاقیت و درنتیجه ارتقای قصد کارآفرینی دانشجویان شود.