رابطه ی الگوی روابط خانوادگی و خشونت خانواده علیه زنان در استان لرستان

ساختار بعضی خانواده‌ها شرایط را برای اعمال خشونت علیه زنان و کودکان فراهم می‌آورد. این تحقیق سعی دارد از دریچه‌ی نوع روابط حاکم در خانواده به بررسی مسئله‌ی خشونت علیه زنان بپردازد. روش‌کار: این مطالعه‌ی همبستگی در سال 1386 بر روی 383 نفر از زنان جامعه‌ی شهری استان لرستان که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شده بودند، انجام گرفت. پرسش‌نامه‌ی خشونت علیه زنان حاج یحیی، پرسش‌نامه‌ی محقق ساخته‌ی انواع روابط خانوادگی و اطلاعات جمعیت‌شناختی تکمیل گردیدند. جهت تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس یک‌طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری استفاده شد. یافته‌ها:  خشونت روانی و جسمی در بین انواع خشونت تجربه شده در زنان شایع تر بودند. از بین الگوهای خانوادگی، الگوهای همکاری، هم‌دلی و هماهنگی و از بین متغیرهای پیش‌بینی‌کننده‌ی الگوی روابط خانوادگی "اختیار زن در تصمیم‌گیری" با تجربه‌ی خشونت در زنان همبستگی معکوس داشتند (001/0>P). به علاوه، تصور سلطه‌‌ی مرد نسبت به زن با الگوی پرخاشگری در خانواده‌ رابطه‌ی مستقیم داشت (001/0>P). نتیجه‌گیری: هنگامی که روابط اعضای خانواده بر اساس همکاری و تشریک مساعی باشد، میزان تجربه‌ی خشونت خانگی در زنان کاهش می‌یابد