رابطه کورتیزول سرم با میزان بدحالی و پیش آگهی بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه

    زمینه: در مطالعه­های مختلف، شیوع نارسایی آدرنال و رابطه کورتیزول سرم با پیش­آگهی بیماران دچار ناخوشی­های بحرانی، متفاوت گزارش شده است.   هدف: مطالعه به منظور تعیین رابطه میزان کورتیزول سرم با بدحالی و پیش­آگهی بیماران بستری در بخش مراقبت­های ویژه انجام شد.   مواد و روش­ها: این مطالعه مقطعی در سال 1387 بر روی 60 بیمار بستری در بخش مراقبت­های ویژه مرکز آموزشی- درمانی بوعلی سینای قزوین انجام شد. کورتیزول پایه و پس از تحریک با آمپول کوزینتروپین اندازه­گیری شد. رابطه کورتیزول با درجه­های مختلف بدحالی، وجود یا عدم وجود پرفشاری خون، درمان با داروی افزاینده فشارخون، لوله­گذاری تراشه و مرگ بررسی شد. داده­ها با آزمون­های آماری تی، آنالیز واریانس و رگرسیون لجستیک تحلیل شدند.   یافته­ها: از 60 بیمار مورد مطالعه، % 35 کورتیزول پایه مرزی (بیش­تر از 441 و کم­تر از 938 نانومول در لیتر) داشتند. کورتیزول پایه سرم در هیچ یک از بیماران کم­تر از 441 نانومول در لیتر نبود. کورتیزول سرم همه بیماران پس از تحریک به بالاتر از 938 نانومول در لیتر رسید. کورتیزول سرم رابطه مستقل و مستقیمی با میزان مرگ، اُُفت فشارخون، درمان با داروی افزاینده فشارخون و لوله­گذاری تراشه داشت (05/0 > P ).   نتیجه­گیری: با توجه به یافته­ها، نارسایی آدرنال در بیماران بستری در بخش مراقبت­های ویژه شایع نیست و می­توان از میزان کورتیزول سرم در تعیین پیش­آگهی بیماران بهره جست.