رابطه راهبری شرکتی و مخارج تحقیق و توسعه شرکت‌های دارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

چکیده   مقدمه: دارو از صنایع راهبردی در تأمین نیازهای اساسی جامعه محسوب می‌شود و در این راستا، فعالیت‌های تحقیق و توسعه در این صنعت از جایگاهی ویژه برخوردار است. با این وجود، بر اساس نظریه نمایندگی می‌توان انتظار داشت که مدیریت واحد گزارشگر به دلیل دیر بازده بودن و خطر بالای فعالیت‌های تحقیق و توسعه، تمایل چندانی به تحمل مخارج آن نداشته باشد. برای حل این مشکل سیاست‌های نظام راهبری شرکتی می‌تواند در مدیریت مسئله نمایندگی و صیانت از منافع جامعه بسیار مثمرثمر واقع شود. روش پژوهش: طرح پژوهش حاضر شبه‌تجربی بوده و از لحاظ هدف و نتیجه اجرا مطالعه‌ای تحلیلی و کاربردی محسوب می‌شود. در این پژوهش تعداد 25 شرکت دارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1384-1395 بررسی و برای آزمون فرضیه‌های پژوهش، از الگوی رگرسیون چند متغیره و روش حداقل مربعات تعمیم‌یافته استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که استقلال هیئت مدیره و مالکیت سرمایه‌گذاران نهادی رابطه مثبت و معنی‌داری با مخارج تحقیق و توسعه دارد. هم‌چنین، بین مالکیت سهامداران عمده و مخارج تحقیق و توسعه، رابطه منفی و معنی‌داری وجود دارد. نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر حاکی از تأثیرپذیری سیاست‌های تحقیق و توسعه شرکت‌ها از نظام راهبری شرکتی است. بنابراین، به منظور فراهم کردن بستری مناسب برای فعالیت‌های تحقیق و توسعه در صنایع دانش‌بنیان مانند صنعت دارو، توجه بیش از پیش به رعایت نظام راهبری شرکتی ضروری به نظر می‌رسد.